Tomris Uyar
sekiz küçük hikayecik...
- Kütüphanem artık daha boş. Evet, gönderdim bazı kitaplarımı, evet bazılarını arkadaşlarıma verdim, bir çoğunu okuluma taşıdım. Raflar daha boş şimdi. Senelerce yüz yüze baktığım kitapların bir çoğu artık yeni yuvalarında...
Gidecek olan diğer kitaplarım hâlâ bekliyorlar...-
Kitabı okurken en çok hissettiğim şey her karakterin yanına oturup ya da yorgunluktan uzanıp yanlarına, onlarla beraber kalmak isteğiydi, herkes korkunç çaresiz, acı dolu göründü bana ve sene daha 1973..
Açıkçası tekrar tekrar okunacak güzellikte bir eserdi. Okuduktan sonra, yani buraya döndüğümde, bu loş ışıkta, odamda kendime geldiğimde, elbette değişen bir şey yoktu. Ama yine de iyi geldiğini hissediyorum bana. Ömrümüz geçiyor ,şu aralar iyi şeylerin sayısı azalıyor. Edebiyatla baş başayız ve yine edebiyatla başaracağız...
