gidenler arasında rahmetli babaannem ve dedem de vardı
Duisburgun’un üstünde her zaman
Akıl almaz bir duman
Bastırır evleri durmadan
Ondan bu şehir böyle yayılmış
İki ırmak arasında düzlere
Yarısını fabrikalar kaplamış
Yarısını her katmandan insanlar
Koştur ha koştur üç vardiya
Çalış ha çalış dört mevsim
Ne Ren’i görürler ne Rur’u
Ne Bach’ı düşünürler ne Brech’i
Bu yüzden bulutu az dumanı çok
Yağmuru az gözyaşı çok
O yüzden oğlu kızı anası ağlayan şehirdir
Avrupa’nın batısında Duisburg…