Hakikat şuydu, sevgi insanın ulaşabileceği en yüksek ve en büyük hedefti. O anda insan şiirinin, insan düşünce ve inancının ayırt ettiği en büyük sırra haiz oldum: İnsanın kurtuluşu sevgiyle ve sevgidedir. Elinde hiçbir şey kalmamış bir insanın dahi, kısacık bir an için bile olsa, sevdiğine ilişkin düşüncelerden nasıl mutluluk duyabileceğini anladım. İnsanın, kendini olumlu eylemle ifade edemediği ve tek yapabileceğinin çektiği acılara doğru bir yolla(onurlu bir yol) katlanmak olabileceği mutlak ıssızlık durumundaki birinin,sevdiğine dair içinde taşıdığı imge sığınarak tatmin olabileceğini gördüm.
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.