Yalnız şu çok hoş, açık pembe küçük evlerden biriyle yaşadığım şeyi hiç unutmayacağım. Bu öyle tatlı, taştan, küçük bir evdi, yanından geçecek olsam bana öyle dostça, biçimsiz komşularına da öyle gururla bakardı ki, kalbim mutlulukla dolardı. Geçen hafta, caddede yürüyordum ve dostuma gözlerimi çevirir çevirmez birden yas dolu bir çığlık duydum: “Beni de sarı boyayla boyayacaklar!” Hainler! Barbarlar! Hiçbir şeye acımadılar: Ne kolonlara ne de saçaklara acımadılar ve dostum kanarya gibi sapsarı oldu. Bu yüzden neredeyse ödüm patlıyordu ve bu vakte dek, göksel imparatorluğun8 rengiyle kaplanan, benim sakatlanmış biçaremle karşılaşmaya güç bulamadım kendimde.
Can Yayınları
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.