“Canım, bütün bunlar hayat işte.”
Yaklaşık 150 sayfa bir kadınla bir erkeğin tanışıp evlenmesiyle ilgili sıradan bir hikayenin nereye varacağı merakıyla okudum. Bu kitabı okurken ilk 150 sayfayı referans alıp yarım bırakabilirsiniz. Mümkündür. Etmeyin.
İspanya iç savaşına geçiş yaptıktan sonra kitabın rengi, kokusu değişiyor. Ve bu ikinci bölümü okurken 
Gabriel Garcia Marquez ‘in "İç savaştan bugüne İspanya'da yayımlanan en güzel roman." övgüsünün hakkını kısmen teslim ediyorsunuz, kısmen, çünkü kendisi 
Javier Marias’ı okuyamadı. Marquez’in Rodoreda için "Göz kamaştırıcı bir dille, günümüz edebiyatlarında bulunmayan bir güzellikte ve sağlamlıkta romanlar yazan bu görünmez kadın"diye bahsetmişliği de vardır. Varın düşünün.
Savaş. Babaların "erkekçe" dövüşerek ölmesinin çocukların "insanca" yaşamasına yetmediği günler..Çocukları açlıktan ölmesin diye boğazlarından aşağı tuzruhu akıtmayı düşünen, ama tuz ruhu alacak parası olmayan anneler..Savaşın emdiği, sonra da ölülerini verdiği, içinde çok gözyaşı, ardında çok kötülük bırakan gençler ve yaşlılar..Ve bunların Rodoreda’nın efsunlu anlatımıyla aldığı boyut.
Bu kitabı savaş yıllarını anlatan bir kitap olarak okumak mümkün. Ama işçi sınıfından bir kadının savaş yıllarında hayatla mücadelesi olarak okumak da bir o kadar güzel. Onun baktığı her şeye hayret etmeyi bırakmamış çocuk gözlerinden, kadının bedeniyle ilişkisine, aşka, evliliğe, anneliğe, hayallere ve hayal kırıklıklarına bakmak, çok güzel.
“İşçiler aldıkları her şeyin içini kanla doldurup geri verecekler” diye düşünen burjuvaların evini temizlemesi lazım bu kadının, her gün yoksulluğun tozunu alıp kenara kaldırması lazım. Bu kadının dünyanın güzel şeyleri için ayıracak zamanı yok. Rüzgarın, sarmaşıkların, havayı delen servilerin başkaları için yaratıldığı bir dünya onunki. Bu bölümleri okurken, ki bakınca kitabın yüzde doksanı ediyor, ciğerlerinizi söküp birkaç sayfada bırakıyorsunuz.
Kitabı okuyup bitirdikten sonra yazarın kaleme aldığı sonsöze geliyoruz. “Bu bir aşk romanıdır “ demesin mi? Gitti mi bizim savaş romanı, kadın mücadelesi tespitleri? Gitmedi. Ama güzelleşti. Son sayfalara saklanan bir sarılma sahnesidir bu iddianın kucağını dolduran. Isınmak için birbirine dolanan iki çift ayak. Onca acının, onca kahrın içinden çıkarken unutmayalım istiyor belki Rodoreda:
“Dünya kederle dolu olsa da bir parça neşeyle kurtulacak birisi vardır daima.”
··
869 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.