"Ah, Will," dedi Lyra, "ne yapabiliriz? Elimizden ne gelir? Sonsuza dek seninle yaşamak istiyorum. Ölene dek her gün, seneler, seneler, seneler boyunca seni öpmek, seninle uzanmak ve seninle uyanmak istiyorum. Bir anı, basit bir anı istemiyorum..."
"Hayır," dedi Will, "anılar yetmiyor. Benim istediğim senin kendi saçın, dudakların, kolların, gözlerin ve ellerin. Bir şeyi bu kadar sevebileceğimi hiç bilmiyordum. Ah, Lyra, keşke bu gece hiç bitmeseydi! Keşke bu şekilde, burada kalabilseydik ve dünya dönmeyi bıraksaydı, herkes uykuya dalsaydı..."
"Bizden başka herkes! Sen ve ben sonsuza dek burada yaşasaydık ve sırf birbirimizi sevseydik."
"Ne olursa olsun, seni sonsuza dek seveceğim. Ölene dek ve öldükten sonra da. Ölüler diyarından çıktıktan sonra, seni bulana dek tüm atomlarımla süzüleceğim."
"Ben de seni arayacağım Will, her anımı seni arayarak geçireceğim. Ve birbirimizi bulduğumuzda öyle sıkı sarılacağız ki, hiçbir şey, hiç kimse bizi ayıramayacak. Benim bütün atomlarım ve senin bütün atomların... Kuşlarda, çiçeklerde, yusufçuklarda, çam ağaçlarında, bulutlarda ve güneș ışınlarında yüzerken gördüğün o minik ışık zerrelerinde yaşayacağız... Ve atomlarımızla yeni yaşamlar yaratılırken, yalnızca bir tanesini alamayacaklar, iki tane almaları gerekecek; bir tane senden, bir tane benden, öylesine ayrılmaz olacağız işte..."
Yan yana, el ele yatıp gökyüzüne baktılar.
Sayfa 535 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.