Lyra bu sevgili insanları görmeyeli sanki bir çağ geçmişti. En son, çocukları Hamhumlardan kurtarmaya giderken, Arktik karları içinde görüşmüşlerdi. Neredeyse utanıyordu ve el sıkışmak için elini kararsızca uzattı. Ama John Faa ona sıkı sıkı sarıldı ve iki yanağından öptü. Farder Coram da aynısını yaptı, ona uzun uzun baktıktan sonra sıkıca göğsüne bastırdı.
"Çok büyümüş, John," dedi Farder Coram. "Kuzey diyarlarına götürdüğümüz o küçük kızı hatırlıyor musun? Ona bir de şimdi bak. Lyra, tatlım, bir meleğin diline sahip olsaydım bile, seni gördüğüme ne kadar sevindiğimi anlatamazdım sana." Ama incinmiş görünüyor, diye düşündü, öylesine kırılgan ve bitkin görünüyor. Ve Will'in yanından ayrılmadığı, düz siyah kaşlı oğlanın onun her an nerede olduğunu bildiği ve fazla uzaklaşmasına asla fırsat vermediği ne Farder Coram'ın ne de John Faa'nın gözünden kaçtı.
Yaşlı adamlar Will'i saygıyla selamladılar çünkü Serafina Pekkala onlara Will'in yaptıklarını biraz anlatmıştı. Will ise Lord Faa'nın varlığının muazzam gücüne, nezaketle yumuşayan gücüne hayran oldu ve büyüdüğünde böyle davranmanın harika olacağını düşündü. John Faa bir sığınak, güçlü bir barınaktı.
Sayfa 539 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.