Mən gecələri o qədər sevirəm ki. Onun sakitliyini, kölgəsiz siluetləri, gündüzlər heç vaxt rast gəlməyəcəyiniz baxışları... Sanki biri digərinin varlığından xəbərsiz iki dünya şəhəri paylaşır. Alaqaranlıqda bir dəstə insan görünür və sübhədək yoxa çıxırlar. Bilmək olmur hara yoxa çıxırlar. Sonradan xəstəxanada onları ancaq bizlər tanıya bilirik.
Sayfa 55Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.