Marc Levy 1963 yılında Fransa'da doğdu. 17 yaşında Kızılhaç örgütüne katıldı, altı yıl gönüllü olarak hizmet verdi ve bir yandan da Paris-Dauphine Üniversitesi'nde öğrenimini sürdürdü. Yirmi üç yaşında ülkesinden ayrılıp ikinci vatanı ABD'ye yerleşti. Yedi yıl sonra, iki arkadaşıyla birlikte bir mimarlık şirketi kurmak üzere Fransa'ya geri döndü. On yıl boyunca bu şirketi yönetti. 40 yaşına yaklaştığı günlerde, oğluna anlattığı hikayeleri kağıda dökmeye karar verince, ilk romanı Keşke Gerçek Olsa (Can Yayınları, 2001) ortaya çıktı. Dünya çapında büyük bir başarı elde eden kitap, aylarca çoksatar listelerinin başından inmedi ve otuza yakın dile çevrildi. Yazarın ikinci romanı Neredesin, ilkini aratmayacak bir başarıyla çok geçmeden 1 milyon satış rakamına ulaştı. 2003'te yayımladığı Sept jours pour une éternité (Bir Sonsuzluk İçin Yedi Gün) Fransa'da 2003'ün en çok satan romanı oldu. 2004'te yayımlanan La prochaine fois (Bir Dahaki Sefer), aşk, mizah ve masalsı öğelerle ördüğü romanlarının son halkası oldu. Bir kısa metraj filmi de (La lettre de Nabila) bulunan yazar, şu sıralar ilk uzun metraj filminin hazırlıklarıyla uğraşıyor ve Londra'da yaşıyor.
Axı qəlbin ən dərinliyində olan sirləri tanımadığın insana açmaq tanıdığın insana açmaqdan çox fərqlənir. Bu, sadəcə, bir dəqiqəlik zəiflikdir, onu tamamilə yad bir adama bölüşdüyün üçün, yaddaşdan asanlıqla silmək mümkündür.
5 dəqiqəlik də olsa doğru düzgün söhbət etməklə yanlış anlaşılmaları kökündən həll etmək əvəzinə hər zaman qürurumuza sığınırıq, həyatımızda olanların qədrini vaxtında bilmək varkən hər zaman onları birdəfəlik itirdikdən sonra başımız daşa dəyir və onda dərk edirik əslində gözümüzdə böyütdüyümüz hər kiçik problemin onların varlığının yanında heçnə olduğunu.
Kitab o qədər möhtəşəm idi ki, sıradan görünsə də hər sətrini hiss edərək oxudum və sonunda necə ağladımsa hələ də təsirindən çıxa bilməmişəm. Sadəcə kitabın sonunun gözlənilməz olması məni qismən sevindirsə də Entoninin aqibəti müəmmalı qaldı. Spoiler vermək istəmirəm, amma ki demək olar ki kitabda baş verənlər incə düşünülmüşdü, hər bir məqam gözlənilməz və həyəcanlı idi. Kitab o qədər axıcı idi ki bəlkə də imtahanlar olmasaydı birdəfəyə oxuyub bitirmişdim.
İllər öncə aldığım kitabı və hər dəfəsində başlayıb yarıda saxladığım bu kitabı nəhayət bitirdim.Kitabı bitirdikdən sonra içimdə böyük bir sıxıntı yarandı. Və ilk kitab idi ki, mənə belə bir sıxıntı yaşatdı. Özümə hər dəfəsində bu sualları verdim. Niyə bu kitabı yarımçıq qoydum? Niyə oxumaq üçün səy göstərmədim? Məgər o qədər maraqsız idi ? Məgər oxunulmayacaq bir kitab idi ? Təbii ki, kitab heç də, maraqsız və oxunulmayacaq bir kitab deyildi. Düşünürəm ki, kitabı bəlkə də, o vaxtlar oxusam həm də anlamadan bitirsəm bu qədər mənalı olmazdı. Ancaq indi çox yaxşı anladım. Çünki anlamaq üçün yaşamaq lazımdır o hadisəni. Culiya məncə çox şanslı idi. Həyatın başlanğıcında nə yaşadığın elə də önəmli deyil, əsas önəmli olan sonunun necə olacağıdır. Həmişə bu düşüncədə olmuşam. Ola bilər Culiya həyatının başlanğıcında çətin anlar yaşadı ancaq ,son anda həyat ona öz gözəl hədiyyəsini bəxş etdi. Bəzi sözlər var ki, insan onu dilə gətirə bilmir. Bəlkə dilə gətirsə rahatlayar ancaq o rahatlamaq əvəzinə qəlbinin ən dərinliklərində saxlayıb acı çəkməyi qəbul edir. Təxirə salınmağa layiq olmayan kitabsan. Sadəcə yaxşı ki, oxudum deyə bilərəm .
Eveet işte başlıyorum..
Öncelikle kitaba başlarken beklentim bir tık yüksekti ama ne yazık ki beklentimi karşılamadı.. Çünkü yer yer beğensem hatta yazılan yazıları takdir edip, üzerine düşünsem bile yer yer de romantik komedi tadında, basit diyaloglar vardı. O kısımlarda okumaya devam etmek gelmiyordu içimden. Bir de mantık hatası fazlaydı. Onlar da insanın gözüne batıyor.
Yine de tüm bunlara rağmen hem yazarın ilk kitabı olduğu için hem de yer yer kalemini sevdiğim için serinin devam kitabını okuyacağım. Hatta yazarın farklı kitaplarına da şans vereceğim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim