Kitabın 910. Sayfasında Anna'nın Levin'e Kitinin kendisini bağışlamasıyla ilgili olarak "eğer durumum yüzünden beni bağışlamıyorsa, ondan hiçbir zaman beni bağışlaması istemediğimi iletiniz.
Bağışlamak için, benim çektiğimi çekmek gerekir." Şeklinde sözler söyledi. O kadar doğru ki bağışlamaya hakkımız olması için o Kişinin yaşadıklarını yaşamamız gerekiyor. Kimse sınanmadığı günahın masumu değildir diye bir söz okumuştum. Çoğumuz sınanmadığımız yerlerin eleştirisini yapıyoruz. Hakkımız var mı?
Ya o Kişinin yaşadıklarını yaşarsak?
Anlamak için bu gerekmez mi?
Felakete davetiye çıkarmak değil midir bu?