Açıkçası kitabı oldukça beğendim bir yere kadar ağır bir şekilde ilerliyor ama daha sonrasında akıp gidiyor. “Zorla güzellik olmaz.” sözünün tam karşılığı olan bir eser. Esmeralda’yı elde etmeye çalışan Papaz’ın ne kadar saplantılı birisi olduğunu fark ediyoruz. Esmeralda’nın sevdiği çapkın yüzbaşı Phoebus’u bile öldürmeye kalkan bu adam dönem insanının çürümüş yüzü gibi. En sonunda dayanamayacak dereceye geldiğinde tam anlamıyla ya benimsin ya kara toprağın diyor. Tabi ki Esmeralda kara toprağı tercih ediyor. Bir nevi dönem insanının çürümüş yüzü diyebiliriz. (Her gece uyumadan önce Ebru Gündeş- Çingenem dinlediği söyleniyor.) Quasimodo’ya gelecek olursak, Papaz’ın zamanında evlatlık aldığı karakterimiz. Notre Dame’ın zangocu olan Quasimodo, Papaz ne yaparsa yapsın ona duyduğu derin minnet duygusundan ötürü hiçbir şey diyemiyor. Esmeralda’ya aşık bir diğer kişi ancak o kambur, tek gözlü, sağır ve anlatıya göre son derece çirkin bir yaratık olduğundan dolayı Esmeralda ondan korkuyor. Quasimodo ise Esmeralda’nın mutluluğu için her şeyi yapmaya hazır, onun için sevdiği adamı bile bulmaya çalışıyor. Bana göre dış görünüşü ne kadar çirkinse içi en az o kadar güzel bir karakter. Esmeralda’nın annesini bulduğu son bölümü gerçekten hiç beklemiyordum. Darağacına asılmadan önce 15 yıldır kaybettiğini düşündüğü kızı için ağlayan münzevi kadın Esmeralda’nın annesi çıktı ve orada şaşırdım açıkçası hiç beklemiyordum. Darağacına asılmaya götürülürken annesi ölüyor ve kendisini asıyorlar. Notre Dame’dan darağacını Papaz ve hemen arkasındaki Quasimodo izliyor. Papaz, Esmeralda’nın öldüğünü görürken gülmeye başlayınca Quasimodo duyduğu derin minnete rağmen onu arkasından ittirip düşürüyor. Burada içim çok rahatladı açıkçası. Zavallı Quasimodo ise Esmeralda’nın öldükten sonra bedeninin atıldığı yere gidiyor, Esmeralda’yı buluyor ve ona sarılıyor. Esmeralda’ya sarılmış bir halde ölüyor. Bazen Paris’in sıkıcı bir şekilde uzun uzun betimlemesi yapılıyor belki burada sıkılıp bırakan okurlar olmuştur. Ancak o bölümden sonra kitap açılıyor ve akıp gidiyor. Benim için son derece güzel bir eserdi, okuması keyifliydi. Dediğim gibi bazı bölümler dışında sıkıcı bir yeri olduğunu düşünmüyorum.

Notre Dame'ın KamburuVictor Hugo · İş Bankası Kültür Yayınları · 202133,1bin okunma

·

44 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hamza Arıkan