Daha ilk öyküden neden bu kadar geç kalmışım okumak için dediğim bir yazarla tanışmanın keyfiyle başladım Muhtelif Evhamlar Kitabı'nı okumaya.
Karşıma çıkan ilk öyküde Melda ve İhsan'ın hikayesi alıp beni taa gençliğime götürürken, yüzümde önce bir gülümseme sonrasında bir kaç damla yaş olup aktı. Ardından gelen ikinci öykü Vasati 40 Yaş ise her anlamda bomba etkisi yarattı. Sonrasında Tuz öyküsüyle Melda gibi benim de yüreğime su serpildi. Bu birbiriyle ilintili üç öykü kitaba vurucu bir giriş yaptırmış oldu.
Sonra Rasim abi çıktı sahneye, hikayesi bitmeyen bir sokak bilgesi, matrak bir adam. O da içinden ölümün bile geçemediği dostlukları hatırlattı.
Bir sonraki öykü Dün Gece Ansızın'da Deep Purple'ın "Child in Time" şarkısı eşlik etti gençlğini rüyasında gören eski bir arkadaşın attığı e-mail'e.
Kartela öyküsünde Ceren'in hayatla derdinin ne olduğunu anlamaya çalışırken Jülide için endişelenir buldum kendimi. Ahh Jülidem ahhh.
Saraylı’nın Üç Ölümü'nde kimliği belirsiz bir adamın hikayesinin peşine düştüm ben de. Sahi bir insan kaç kez ölebilir?
İki Oda, Bir Salon, Yarım Hayat’ta kısacık bir an ve tercihlerin insanın hayatında nasıl da dönüm noktası olabildiğini,
Uzun Uzun Çalan Ziller ve Bir Mutfak Kapısı Hakkında da ise hayatta beş dakikanın bile önemini , o beş dakikanın öncesi ile sonrası arasındaki geri döndürülemeyen ne çok olaya gebe olabildiğini gördüm.
Sessizliği Öldüren Tuzluk kitabın son öyküsü olarak hayatın içinde kaybolan kahramanlarıyla öyle bir nokta koydu ki öyle böyle değil.
Kitapta yer alan on öykü hem öykülerin kurgusu, hem insanın içine işleyen dertleri, hem de hayatın sillesini yemiş kahramanlarıyla, dokunaklı tam da kitabın adıyla müsemma muhtelif insanların hiç de yabancı olmadığımız evhamlarına ortak etti beni.
Altını çize çize, yüreğime işleye işleye çok severek okuduğum bir kitap oldu. Henüz okumadıysanız kesinlikle tavsiyemdir. Keyifle okunsun...
