Modern zamanlarda heyecanlı ve ibret verici hikâyelere kaynaklık etse de kendi zamanında reayasının başına çorap ören, memleketi kaosa sürükleyen taht mücadeleleriyle de bilinir imparatorluklar. Kendi tarihimiz açısından bakıldığında Osmanlı, zengin bir geçmişe sahip bu anlamda. Önüne geçmek, şehzadelerin babalarıyla yahut birbirleriyle ölesiye kavgaya tutuşmasını engellemek için türlü önlemler alınsa da fayda etmemiş. Türk edebiyatının kıymeti haiz yazarı Yavuz Ekinci de bu meseleyi alıyor odağına. Ekinci, incelikli bir kurgu işçiliğiyle çıkıyor okurunun karşısına; böylece tekil bir yoruma sıkışmaktan koruyor anlatısını. Belki de Dünyanın Sonundayım, biçimi ve yöntemi değişse bile arzusu baki kalan bir iktidar mücadelesini, babayla oğul arasındaki kadim çatışmayı, entrikalarla dolu bir dünyanın güvercin tedirginliğiyle yaşayan insanlarını anlatan başarılı bir roman.