Rus Edebiyatında Lüzumsuz Adam “Lüzumsuz adam” (lişniy çelovek), 19. yüzyıl ortalarından itibaren Rus edebiyatında özel bir karakter türüne verilen isimdir. İvan Turgenyev’in 1850 tarihli Lüzumsuz Bir Adamın Günlüğü (Dnevnik Lişnego Çeloveka) adlı yapıtı, 19. yüzyılın ilk yarısından 20. yüzyıla uzanan dönemdeki edebi karakterleri tanımlayan “lüzumsuz adam” sözüne yaygınlık kazandırmıştır. Genellikle, Turgenyev’in Lüzumsuz Bir Adamın Günlüğü’ndeki Çulkaturin’i, Babalar ve Oğullar’ındaki (Ottsı i Deti) Bazarov’u ve İvan Gonçarov’un romanıyla aynı adı taşıyan Oblomov’uyla birlikte lüzumsuz adam geleneğinin sonu 19. yüzyıl ortaları olarak işaretlenir. Lüzumsuz adam fikri Rusya’ya özgü olsa da aynı zamanda geçmiş ve şimdiki kültürlerin, insanları konformist ve uyumsuz olarak kutuplu bir sınıflandırmaya tâbi tuttuğu daha geniş bir olgunun parçasıdır. Amerika’nın güneyli yazarı Kate Chopin’in Uyanış (1899) romanını, Alman yazar Friedrich Schiller’in Haydutlar (1871) oyununu veya Fransız yönetmen Eric Rohmer’nin Öğleden Sonra Aşk (1972) filmini incelediğimizde, farklı zaman ve mekânlardan konuşan bu sanatçıların, lüzumsuz adam geleneği doğrultusunda birazdan ele alacağım Rus yazarlarda olduğu gibi, statükoya riayetin doğrudan veya dolaylı olarak erdem diye sunulduğu eserler üretmişlerdir.

Lüzumsuz Bir Adamın GünlüğüIvan Turgenyev · Notos Kitap · 2013774 okunma

·

161 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.