Kitap, kelimenin tam anlamıyla "keyifli" idi. Yeri geldi güldürdü, yeri geldi ponçik duygular yaşattı, yeri geldi düşündürdü...
Her ailenin,her insanın bir hikayesi vardır ya yazar da sanki sizi alıyor eliyle (kalemiyle) onların sofrasına bırakıyor ve başlıyor anlatmaya..
Yazarın bazı benzetmelerini, kurduğu cümleleri çok "naif" buldum..
Keşke not alsaydım dedirtti.
Dikkat SPOİLER!!!
Tuzlu fıstık hikayesinde mesela şu cümle "artık her çerez tabağının içinden babam çıkıyordu."
Ya da aynı bardaktan içen çift için "aynı çay bardağında öpüşüyorlardı." ve daha nicesi!!
Hikayeler içinde en sevdiklerim:
Barıştık
Bize bi' çay
Aşk olsun
Olanlar oldu
Sadece 'yine muazzez' hikayesini sevmedim.
İyi okumalar!!