724 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
30 günde okudu
·
71 görüntüleme
Selim Işık’ı anlamaya çalışan bir Turgut Özben yok benim hayatımda. Gerçi öyle birinin olması için, belki, önce Selim’in yaptığını yapmam gerekiyordur. Bir Selim Işık olmak kolay değil.
“Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?” diyorsun ya canım Oğuz Atay!.. Buradayım. Bir tutunamayan olarak yine sana geldim…
“‘… müessesemizin bir hediyesi olarak yerdeki bütün papatyaları kabul buyurun.’ Hayır! papatyaları değil, karanfilleri. Papatyalar Selim’in.” (s. 39)
Bu kitap papatya bahçesi gibi kokuyor. Hayır, papatyalar Selim’in. Kitap Selim gibi kokuyor. :”)
“Kiminle konuşuyorsun Turgut? Kendimle konuşuyorum Turgut.” (s. 85)
Haha, kendimi gördüm. :d
“Artık tek başınıza üzülmeyin, ne olur? Birlikte üzülelim. Her şeyi yeniden yaşayalım.” (s. 449)
“Ne kadar acıyorum kendime; bu yüzden başkalarına acımaya fırsat bulamıyorum. Bütün acımamı kendime harcadım.” (s. 671)
“Eksiklik duygusunun acısıyla güldürürdü.
Ucuz düşüncelerindeki ucuz düzen, ucuz romanların ucuz yaşantısı
Ucuz huysuzlukların ucuz saplantısı
Ucuz ucuz ucuz ucuzdu.
Dalgın, sinirli, suskun huysuzdu.”
(s. 125)
“… bırak beni içimde öyle sert ve bükülmez bir çekirdek var ki beni değiştiremezsin. Beni didik didik edebilirsin, canıma okuyabilirsin, fakat düzeltemezsin beni.” (s. 664)
“Önüne konan, çok sevdiği bir pastayı yemekte acele etmeyen bir çocuk gibiydi: kenarına kıyısına parmağını sürerek yavaş yavaş tadını çıkarıyordu.” (s. 414)
Haha, bilirim o zevki. :d
4 defa yarım bırakmış biri olarak ne zaman başlarım bilmiyorummmmm. Otuzumdan sonra uygun bir yaş aralığı olabilir.🤐🥺
Oğuz Atay’ın yeri benim için çok ayrı. Farklı bir tadı, farklı bir anlamı var. :)
Tekrar şans vermenizi dilerim. :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.