“Sonra gittin.
Beyaz bir küf büyüdü evde, tersten yağan kar gibi.
Keşke dünya toz şekeri ile kaplı olsaydı.
Çocuk oldum sonra ağladım,
Yağmur bile beni ayıpladı.
Söz dedim, söz verdim.
Ruhumu gömdüğüm yer hâlâ belli.
Güneşi özledim, sonra seni.
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.”
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.