Yaklaşık 5 aydır elimde olan bir kitaptı. Amcamın vefatından sonra kendimi yeniden toparlayıp okumalarıma başlamak istediğim sıra elim bu kitaba gitti. Biliyordum ki o an ruh halim her kitaba uymayacaktı. Kitap 3-4 sayfalık denemelerden oluşuyordu. İlk deneme de kitaba adını veren "Bir Kere Daha Son"du. Ve ölümün bir kere daha sonun artık yaşanmayacağını temsil ettiğini vurgulayarak sona eriyordu. İhtiyacım olan teskin edici kelimeleri bulmuştum öyle bir çırpıda okumaya razı olamadım ve sindire sindire okumaya karar verdim. Kitap aylarca elimde gezdi kimi zaman bitireyim kitabı dedim hızlanmak istedim ama nedense sonra sekteye uğradı ve elime tekrar aldığımda hep başka acılarıma tevafuk ederek yeniden merhem oldu yaralarıma. An oldu deprem sonrasına tekabül etti ya olursa sorularına yanıt verdi. An oldu sahur hazırlıklarında şehri uyandıran kadınlar diye iltifat etti. An oldu çocuk ve özgüven hakkında ihtiyacım olan yolu aydınlattı. Yazar Risale-i Nur'dan manevi reçeteleri denemelerin içerisine her zamanki gibi mükemmel bir üslupla yerleştirmiş. Ölüm, ayrılık, evham, vesvese, korku, sıkıntı ve daha bir çok insani hallere ilaç niyetine, her bölümü başlı başına ayrı bir terapi olarak niteleyebileceğim bir kitap. Tefekküre çeşitli kapılar açan kainata bakışımıza anlam katacak güzel tasvirler barındıran bir eser. Tavsiye olunur. 
Bir Kere Daha Son 
Mustafa Ulusoy
·
90 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.