Beni hiç tanımamış sana..
Stefan Zweig'in bu eseri roman yazarı R'nin bir gün bir mektup almasıyla başlıyor. Mektupta bir kadının tutkuyla hatta saplantılı bir biçimde kendini fark etmeyen R'ye olan aşkını, takıntısını okuyoruz.
Adamı hayatı boyunca seven ve en sonunda her şeyi anlatmak istediği bir mektup yazıp gönderen kadının ismi yok, verilmiyor.
Bence anlatılan aşk aslında bir aşktan ziyade hastalık boyutunda bir saplantı, kadının fark edilme, bir başkası tarafından sevilme çabası.
Hatta durum öyle bir hal alıyor ki " Ben tanrıya da inanmıyorum artık, yalnızca sana inanıyorum." cümlesini söyleten derecede ileri bir saplantı durumu.
Mektubu etkilenerek okumaktan ziyade hayretler içerisinde okudum, anlamaya çalıştım.
Bu kitabı bir noktada. 
Orhan Pamuk 
Masumiyet Müzesi Adlı eserine benzettim ve bu beni daha da ürküttü.
Adamın balkonundan attığı sigara izmaritini alması, bir izmarite bile bu kadar değer vermesi ben düşünmeye, anlamaya itti diyebilirim.
Stefan Zweig'in eserlerini okurken hep bir noktada empati yaptım, karakterlerin iç dünyası ile bütünleştim ama bilmiyorum bu eserinde biraz kurgunun gerisinde kaldım sanırım. Okurken çok uzak olduğumu hissettim. Yine de güzel bir hikayeydi.
Okumak isteyenlere keyifli okumalar diliyorum..
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.