Korku büyük baskı yaratır. Gece su içmek için mutfağa gidemezsiniz, annenize kaybolan eşyanızın hala yerinde olduğuna inandırmak istersiniz -ta ki o çekmeceleri karıştırıp yerinde olmadığını ispat edene kadar. Yani varmak istediğiniz noktaya ne kadar ihtiyacınız varsa aşılması o kadar zor bir durum peydahlanır. Yaş ilerledikçe küçükken arkadan seni kovalayan hayalet gölgelerle uzunca bir holün bir ucundan diğerine geçmek gibi bir ruhtan diğerine bağ kurmak da zorlaşır. Kendi kurduğumuz gurur basamaklarını inip de "alçaltıcı" bir eylemin yaratıcısı olduğumuzu söyleyip af dileyemez hale geliriz. Çünkü biz karşımızdakinin bize aşağılayıcı bakmasına ya da kötü bir çift laf söylemesine dahi tahammül edemeyen müthiş gururlu yaratıklar olmuşuzdur. Alçakgönüllülük erdemi şöyle dursun kendimizin farkında olmak konusunda bile güçlük çekiyoruz. İşte Irene'nin sorunu buydu. Kendi hayatının, kendisinin farkında değildi. Yaşamak nedir, yaşamış olduğum hayattaki rolüm nedir diye o yaşına kadar hiç düşünmemişti. Bu nedenledir ki korku sayesinde ruhunda yeni kapılar açıldı. Yaşama dair bir heves, hayattan ve andan zevk alma, eşinin ve çocuklarının varlığından haberdar olma gibi küçük şeylerden mutlu olabileceği farkındalıklar. Bu farkındalıkların da oluşturduğu yeni bir kimlik duygusu. Bu yeni kimliğin oluşum süresindeki sancılar ise en beteri... Kitabı okurken o anların baskılayıcı hissini ve bunalımını derinden hissettim. Zorlukların neden olduğu yeni bir "ben" kapısı açmak kolay değildir. Kitabın belki de kısa olmasından kaynaklanan yoğun gerginlik duygusundan -soluksuz okumamın da etkisi büyüktür- Irene'nin çözüldüğü sırada gözlerimden akan bir iki damla yaşa mani olamadım. Nihayet gırtlağını sıkan korkunun eli boynuna konan hafif bir öpücüğe dönmüştü. O anda kocasına o kadar hayran oldum ki... Mükemmel bir anlayış, sanırım bizim asla anlayamayacağımız yüksek burjuvazi özelliklerinden biri ya da Irene'yi çok seviyordu. Her iki ihtimal de benim anlayabileceğim durumlar değil çünkü ne aldatıldıktan sonra kollarıma sarıp teselli edecek kadar sevdim ne de yüksek burjuvaya mensup biriyle arkadaşlık kurdum. Umalım ki birinci ihtimal en azından hayatımda şimdi olmasa bile gelecekte karşıma çıksın ama aldatmayanından...

KorkuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Yayınları · 2022102,7bin okunma

·

106 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.