Aynada kendime güldüğümde oradaki yansımam da bana gülüyor, ağladığımda ağlıyordu. Hayat da öyleydi. Ne yapsam bana olduğu gibi geri dönüyordu.
Bana ne istersem bunu dışarıdan alabileceğimi öğretmişlerdi.
Bir gün aynaya bakarken istediğimi elde etmek için elimi ileri doğru uzattım. Aynadaki aksim de bana uzattı. Sanki o da benden bir şey almaya çalışıyor gibiydi. Sonraları ne zaman dışarıdan bir şey almaya çalışsam birileri de benden bir şey almak istedi. Bir yerlerde bir yanlış vardı. Bir kez daha aynanın karşısına geçtim. Bu defa istediğim şeyi vermek üzere elimi kendime çevirdim. Aynadaki aksim de aynısını yaptı. İstediğimi bana verdi.
O zaman sırrı anladım. Almak aslında o şeyi ilk önce kendime vermekmiş.
Ondan sonra hayatım değişti. Dışarıda her ne istiyorsam onu kendime vermeye başladım. En çok sevgi istiyordum, ondan başladım. Değer, güven, onur, saygı, şefkat, takdir, hoşgörü, sabır, nezaket dışarıdan ne bekliyorsam hepsini ilk önce kendime vermeye çalıştım.
Mucize ondan sonra başladı. Ben onları kendime verdikçe bana daha fazlasını verdiler.
·
109 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.