Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

128 syf.
10/10 puan verdi
·
4 saatte okudu
Insanlığımın Cenaze Töreninde
*Spoiler Içerir* Merhabalar. Öncelikle bu kitabı depremi yaşamadan önceki elif okusaydı; insanların birbirini hiç tanımadığıyla ilgili birçok yere katılacak olsa da, görece daha karamsar bölümlerde muhtemelen daha farklı ve şimdi hissettiğinden biraz daha uzak hissederdi kendini kitaba ve yazara. Çünkü aynı elif, birkaç ay önce Dostoyevski'ye karamsarlığı sebebiyle sinirlenmiş olmasını komik buluyor şimdilerde. Ve Yo-çan'ı (bir bakıma
Osamu Dazai
Osamu Dazai
'yi ) yüreğinin en derinlerinde anlayıp hissedebiliyor. Kitap boyunca bu iki elif arasındaki düşünce farklılıklarını daha iyi oturttum zihnimde, birçok şeyin geri dönülemez biçimde değişmiş olduğu gerçeğini de aynı zamanda. Yalnız bir ruha sahipti Youzou, "hiçbir zaman adil yargılanmayacağına" emin olan bir ruha, insanların birbirleri hakkında temel şeyleri bilmek, anlamak ve tanımaktan yoksun olduğunun farkında olan ve bu durumdan hayli yaralanan bir ruha. Onun hakkında düşündüğüm ilk şey, bu, yalnızlığı "tercih etmiş" görüntüsünün altında onu gerçekten tanıyıp anlayacak ince ruhlu birine yürekten ihtiyaç duyduğuydu. İlk sayfalarda, rol yaptığını fark ettiği için Takeiçi'den hayli korkup ona içten içe öfkelense de, sonraları otoportrelerini gösterebildiği ve anlayacağına inandığı tek kişi, yine Takeiçi olmuştu. (Ben yalnızca Takeiçi'ye kendi kırılgan, hassas doğamı sorun yaşamadan gösterebilmiştim... -Sayfa 37-) Yo-çan, her ne kadar farkındalıkları diğer çocuklardan ileri düzeyde olan bir çocuk da olsa, bu denli ağır ve sürdürülmesi gerektiğine inandığı bir maskenin altından kalkabilecek güce sahip değildi. Birçok yetişkin için bile hayli ezici olan bu olay, onu ilerleyen vakitlerde zaten tüketecekti.(Ve bu sonsuz talebi karşılamaya çalışırken bitkin düştüğüm çok zaman oldu. -Sayfa 30-) Ölümü hayli istikrarlı şekilde istedi, istedi... Gerçek hayatta isteğini sonunda gerçekleştirebildi, buna karşın kitapta açık şekilde göremedik bunu. Fakat gittikçe içinde battığı ruhsal boşluğun, yalnızlığın ve çıkmazın da etkisiyle kendini çeşitli bağımlılıklara, içmeye, içip geçici olarak da olsa bir şeylerden kaçabilme ihtiyacına verdiğini gördük. Bir sanatoryuma kapatılışını da keza. Ve; bütün bunlar ölümüne böylesi sadık bir birey için pek de sağaltıcı şeyler olmadığından, Yo-çan bunlardan kısa süre sonra yeniden (bu sefer birinde başarılı olduğu) intihar girişimlerinde bulunmuştur diye tahmin ediyorum zira Dazai'nin yaşadığı buydu... Okuduğum bazı yorum ve incelemelerde, Youzou, Tsuneko'nun ölümünden sorumlu tutuluyordu ama ben böyle düşünmedim. Çünkü fikrimce intihar; öyle, biri "hadi kalk, bugün kendimizi denize atacağız" dediği için onaylanacak ve uygulanacak kadar basit bir şey değildir. Intiharı seçen bireyler - muhtemelen istisnalar vardır- bunun üzerine gecelerce düşünüp uykularını feda ettikten veyahut içlerinde bir şeyler zaten çok uzun zamandır kopuk olduğundan ve onarılmaya da ihtimal vermiyor olduklarından buna yönelirler. Tsuneko için, "O da tamamen yalnız görünüyordu. Soğuk, erken gelmiş bir kış rüzgârı kadının üstüne esti, etrafında sadece ölü yapraklar döndü çılgınca..." sözlerini kullanıyor Youzou. Zaten pek iç açıcı bir yaşantısı olmadığını da anlıyoruz buradan... Yine de kadınlarla ilgili olan bölümler, gözyaşlarıma en hâkim olamadığım bölümlerdi kitap boyunca. Ah, güzel Yoşiko... "Insanlardan şüphe duymanın" ne olduğunu bilmeyen ve buna kurban giden gencecik bal kız... Youzou, Yoşi'yi suçlayamayacağının net bir şekilde farkında olduğundan ötürü ona gene sinirlenmedim fakat içimde çok tuhaf bir boşluk duyumsadım özellikle son bölümlere doğru... Sanıyorum ki kitabın derinlerdeki hislerime tuttuğu aynadan bana geri yansıyan bir boşluktu bu. You-çan'ın içini kemiren, Yoşi'nin gözlerini fersiz bırakan ve "eczanedeki kadın"ın gözlerini devamlı yaşlarla dolduran bir boşluk... Her birine o kadar bağlandım ki karakterlerin, ne kadar yazsam bir şeyler eksikmiş gibi hissedeceğimi biliyorum. Hoş, belki de hep bir şeyler eksik kalacak zaten... Her neyse, okuduğunuz için çok teşekkür ediyorum...
İnsanlığımı Yitirirken
İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202334bin okunma
·
164 görüntüleme
shun okurunun profil resmi
Kalemine sağlık...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.