Bu dünyaya öyle çobanlar teşrif etmiştir ki gökteki en parlak yıldızlar onların sinesinde yanan aşkın yanında sönük kalmıştır, dünya gözüyle görmese de alemlerin yaradılış sebebi, muhabbet fedailerinin Başkumandanı Hz. Ahmed-i Muhtar (sas)i, O'nun(sas) övgüsüne mazhar olmuş, Hz. Ahmed-i Muhtar (sas) mübarek hırkalarını Hz. Ömer ve Hz. Ali gibi iki büyük insan ile kendilerine gönderdiği Hz. Veysel gibi. Demek ki mesele ne göz ile görmekte ne de araya giren mesafelerde, asıl mesele aşk ile çarpan sinelerde. Ne güzel ifade buyurmuş korkuyu korkutan, muhabbet fedaisi Aziz Üstadım:
"Aziz, gayretli, ciddî, hakikatli, hâlis, dirayetli kardeşim,
Bizim gibi hakikat ve âhiret kardeşlerin, ihtilâf-ı zaman ve mekân, sohbetlerine ve ünsiyetlerine bir mâni teşkil etmez. Biri şarkta, biri garpta, biri mazide, biri müstakbelde, biri dünyada, biri âhirette olsa da, beraber sayılabilirler ve sohbet edebilirler."