Bir kadının kalbi, zamanla değişmez ve mevsimlerle farklılaşmaz. Bir kadının kalbi, uzun süre can çekişir fakat ölmez. Bir kadının kalbi, insanın savaş ve katliam meydanlarına dönüştürdüğü yerlere benzer. O meydanın ağaçlarını kökünden söker, otlarını ateşe verir, kayalarını kan ile lekeler, toprağına kemik ve kafatasları eker ancak kadın yine de sakin, sessiz ve huzurlu kalır. Orada zamanın sonuna kadar, bahar bahar olmaya, hazan da hazan olmaya devam eder..