Jules Michelet "en karamsar zamanımda, gelecek kaygısının olduğu, düşmanın kapıda olduğu bir dönemde, iç düşmanlarımın benimle her daim alay ettiği bir günde, bir perşembe sabahı, her yer karla kaplı iken ateşsiz bir evde akşam eve ekmek gelip gelmeyeceğini de bilmiyorken benim için her şey bitmiş gibiydi. Bir anda kendimi toparlayıp içimde beliren stoacı bir canlılık hissiyle, soğuktan donmuş elimi meşe masama vurdum. Gençliğim ve gerçekten canlı bir istek uyandı içimde... Bu eril canlılığı içimde hissetmeme neden olan kimdi? Her gün beraber olduğum kişiler yani en sevdiğim yazarlar. Gün geçtikçe bu muhteşem grup beni biraz daha çekiyordu."
Sayfa 79
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.