İrade Terbiyesi
8.2
4.113 Kişi
13,6bin
Okunma
4.579
Beğeni
158bin
Gösterim
200 sayfa ·
Tahmini okuma süresi: 5 sa. 40 dk.
Basım
Türkçe · Türkiye · Ediz Yayınevi · Ağustos 2018 · Karton kapak · 9786056841705
Diğer baskılar
Cemil Meriç'in "Disiplin içinde çalışmayı bu kitaptan öğrendim." diye tarif ettiği "İrade Terbiyesi" ilk yayımlandığı tarihten itibaren pek çok dile çevrilmiş ve tembellik, isteksizlik gibi huylardan kurtulmak isteyenlerin başucu kitabı olmuştur.
Kitapta bilhassa gençlere ve zihnini kullanarak çalışanlara hitap eden Fransız profesör kendi hayatından aktardığı örnekleri ve başka düşünürlerin tespitlerini de kullanarak insanın irade zayıflığıyla nasıl mücadele etmesi gerektiğini anlatıyor.
7 mağazanın 115 ürününün ortalama fiyatı: ₺16,6
Kitabı Dinlebi İle Hemen Dinle
7 sa. 43 dk.
Puan ve İncelemeler
8.2
10 üzerinden
4.113 Puan · 976 İnceleme
200 syf.
·
9/10 puan
Es-Selam Dostlar...
Cemil Meriç ile Ali Fuat Başgil’in tavsiye yazılarını okumam ile kitaplığıma kazandırdığım disiplinli çalışma,irade eğitimi ve ahlak üzere yazılmış bir eser…
Yazarımız Julet Payot karakter eğiminin önemi ile başlıyor ve özellikle vurguluyor sağlam nitelikli bir eğitim ile karakterin değişebileceğini.
Sonrasında başarı için en temel unsurun irade eğitimin olduğunu vurguluyor.
Acaba bu eğitim nasıl sağlanır ve günümüzde iradeyi engelleyen unsurlar nelerdir?
Eğitimci olarak yazarımızın başarısızlığımızın en büyük etkeni iradesizlik ( irade zayıflığı ) sözüne sonuna kadar katılıyorum.
Derslere girdiğimiz zaman malumunuz üzere öğrencilerimizin en büyük sıkıntıları çaba göstermekten ve özellikle süreklilik gerektiren gayretten uzak kalmaları, nasıl verimli bir şekilde başarı sağlanır bilmemeleri…
Neticesinde ise hasıl olan şu davranışlar şekilleniyor;
Hantallık,rehavet,tembellik ve aymazlık.
Soruyum niçin çalışmıyorsun;
-Hocam canım istemiyor, cevabı en çok rastlanan zaaflık göstergesi diyebilirim.
Peki bu süreçte bizler eğitimciler daha doğrusu büyüklerimizin payı ne?
Maalesef ve maalesef dün sitede arkadaşlarla da istişaresini yaptık müfredat öğrenciyi gerçekten tanımaya veya değerlerini ortaya çıkarmaya yönelik değil.
Sadece bilgiye dayalı bir sistem dahlinde hareket ediyoruz.
Bir örnek veriyim;
Öğrencim rapor aldı ertesi gün aynı kağıdı verdim ve arkadaşlarından soruları aldığı için 87 aldı.
-Dedim ki olmaz bu haksızlık ki Cuma günü idi.Pazartesi gel yeniden farklı sorular ile sınav yapacağım.
Dostlar!
Sadece soruların yerleri değiştirdim ve aldığı not;57…
Anladım ki bir konuyu fikri ne derseniz artık bütüncül olarak düşünmek ve gün yüzüne çıkarabilmektir asl olan.
Yoksa lüzumsuz detaylar ile bilgi yığını ancak gerçekleri gizler ve tembellikle bir olup gözümüzü boyar.
Yazarımız öncelikle irade eğitimi için 2 temel unsur ile mücadele etmemizi şiddetle tavsiye ediyor;
1-Tembellik
2- Nefse Düşkünlük
Biraz daha somutlaştıracak olursak aslında ahlaki çöküntünün yansıması tembelliktir.
Öğrencilerimle muhabbetim iyidir.
Özellikle sınıf ortamında değil de ev ziyaretleri ve sosyal etkinlikler vasıtasıyla gönüllerini kazanmanın daha kolay olduğunu düşünüyorum.
Numaralarını alırım durum paylaşımlarında beğenilesi paylaşımlarına yorum yazarım, doğum günlerinde veya hasta olduklarında özel mesaj atarım.
Hatta geçenlerde üniversite ziyareti dönüşü ne istersiniz dediğimde,
_Kız öğrenciler özellikle Bowling i merak ettiklerini ve oynamak istediklerini ama ayıp olur mu mantığı ile çekindiklerini ifade ettiler.
Aksaray da görev yapıyorum ve malum İç Anadolu tutucu bir yer.
Dedim ki;
-Gezi sonu hemen ilk işimiz Bowling oynamaya gitmek:)))
Her ne kadar Müdür bey gezi biter bitmez gelin dese de o gün okulu ektik ve Bowlingimizi oynadık:))
Peki geriye ne kaldı ,Üniversite gezisinde Profların saatlerce konuşması mı yoksa Bowling mi…:))
Öğrencilerimiz lisede görev yapıyorum ve 8 saat ders görüyorlar. Resmen ızdırap.
Sağ olsun öyle bir müfredatımız var ki öğrencilerimiz tüm sözel sayısal ve eşit ağrılığa dair derslerden anlamak zorunda.
Peki enerjilerini nasıl harcayacaklar?
Beden Eğitimi en elzem ders olması gerekirken hiç seçilmeyen gereksiz bir ders olarak algılanır saygıdeğer! Müdürlerimiz tarafından…
Erkek öğrencilerimle özel muhabbetim vardır, etkinlikler sonunda tatlımızı yeriz ve konuşmaya başlarız.
Ve derken sonuç nereye varır biliyormusunuz; Cinsellik evet cinsellik…
Ve anlıyoruz ki enerjilerini tüketen, şevklerini kıran ,iradelerini zayıflatan ,hayallerini körelten temel sebeplerden biri de Pornografik filmler…
Soruyorum kaçınız pembe romantik bir hayat yaşıyorsunuz?
Hayat hep bu şekilde mi devam edecek?
Cevap……size bırakıyorum.
Özellikle 18-20 yaşlarına giren gençlerimize baktığımızda gencin iradesi mart ayı gibi.
Asla hava güzel diyemezsiniz, ya da görünüşte güzel ama bir anda esen rüzgarla hava soğuyup buz gibi bir hava ile değişiveriyor:))))
Bu bağlamda öncelikle gençlere F.Gros’un ifadesiyle Yürümenin Felsefesini öğretmeliyiz.
Bildiğimiz anlamda bir yürüme değil tabi ki ama enerjilerini sarfetmeleri için bu şekilde de olabilir yeter ki öğretelim…
Ve der ki;
‘’ Aklınıza estiği gibi atamazsınız adımlarınızı.
Hangi sapaktan döneceğinizi şaşırırsanız bedelini ağır ödemek zorunda kalabilirsiniz.’’
Yazarımız bu eğimin önceliğinin kötü arkadaşlardan gençlerimizi uzak tutarak başlamamız gereğini vurguluyor.
Bu tipler, içi boş muhabbetleri ile karşısındakinin karakterini zedeler. Akıl sağlıklarına dahi zarar verir.
Burada veliye de çok büyük görev düşüyor.
Unutmayalım ki;
Öğrenciye ilgisizlik, gelecek kaygısının olmamasına sebep olur ve hayattan kopar.
Benliğini dahi yitirebilir.
Değerli Dostlar!
Yazarımıza göre İrade terbiyesinde en önemli etkenlerden biri de tefekkürdür.
Tefekkür derken;
Salt anlamda düşünmek değildir.
Düşünme ile birlikte nefse hakim olma ve ruhunda yüce duygular, uyandırmak, erdemli kararlar almasının da yolunu açıp bir bal arısı gibi damla damla karakterinin oluşmasına yardımcı olabilmektir.
Neticede kendinden emin ,istikameti doğru ,belli olan bireyler yetişmesinde doğru adımlar atmış oluruz.
Ayrıca verimli bir tefekkür ;kelimelerle düşünüp düşünce yapısını tahlil etmek ve hakikate ulaşmaktır.
Neticede;
Kargaşadan uzak durmak,
İçimizi dinlemek,
Özümüzü bulmak,
Faydalı, nitelikli kitaplar okumak,
Hangi davranışın nasıl bir tehlike meydana getirebileceğini derinlemesine düşünmek,
Tefekküre dayalı en önemli adımlardır diyebiliriz irade eğitimine dair…
Hamiş;
"Okumayı ve yazmayı öğrenmenin insana ne faydası var ki, düşünmeyi başkalarına bıraktıktan sonra."der Ernst R. Hauschkam
Üstün insani ve liderlik niteliklere sahip, bilge, alanında temayüz etmiş kişiler ‘akademia’ dahil eğitimci ve eğitimde yönetici olursa, yaratıcılık ve ruh birlikte dirilir, canlanır.
Bir an önce üniversite ve okullara yaratıcı bir ruh getirmek lazımdır.
Eğitimde bir çocuk bile ihmal edilemez; aksi durum, telafisi mümkün olmayan sonuçlar doğururve doğurmaktadır.
Öğrencinin kalbine ne koyduğumuz akademik başarıdan daha da önemlidir.
Ve her öğrencinin bir hikâyesi vardır.
Unutmayalım ki çocuklarımız,gençlerimiz,
Kalbimizin sevinci, hüznümüzün tesellileridir..."
OKUYACAKLARIMA EKLE
Bazen ne kadar iyi top sürersen sür, topu sadece kendinde tutmaktan zarar gelir.
200 syf.
·
6 günde
·
Puan vermedi
Okunacaklar listeme eklediğimde şöyle bir not düşmüşüm: "Edebi Kelâm nickli ağabeyin tavsiyesi"
Ali Fuat Başgil gibi bir pişmanlık yaşamadım. Bu kitap daha önceden elime geçmediği için üzülmedim. Kişisel gelişim kitaplarını sevemiyorum. Zaten kitabın bir ahlâk kitabı olduğunu düşünüyordum. Türüne bakmadan aldım. Ama şimdiye dek kişisel gelişim türünde okuduklarımın esamesi okunmaz bunun yanında.
Kitabın sonunda merak ettiğim ilk şey: Niçin bu tür kitapları sevemediğim mevzusu oldu. Acaba akıl almayı sevmiyor muyum? İşlenen konular basit ve yavan geliyor.
Bir başka merak ettiğim konu ise Payot yaşasaydı bu kitabın Türkçe'ye çevrilmesini ister miydi? sorusu oluyor. Hitap ettiği kesimin Fransız gençleri olması sebebiyle böyle bir düşünceye kapıldım.
Bu kitabı okuduğum için hayatımda bir değişiklik oldu mu?
Sanmıyorum.
Bu kitabı okuyunca hayatında değişiklik olur mu insanların?
Bilmiyorum.
Sonuç olarak: Bu kitabı okumak yerine Zamanın Kıymetini okumak çok daha evladır diyebilirim.
OKUYACAKLARIMA EKLE
208 syf.
·
4 günde
·
5/10 puan
Herkese merhaba.
Birçok okur, bu kitabı neden kesinlikle okumamız gerektiğiyle ilgili görüşlerini ayrıntılı biçimde belirtmiş, ben bu yazımda aksi yönde eleştirilere yer vereceğim.
Öncelikle kitabı Flipper Yayınlarından okudum. Bugüne değin okumakta bu kadar zorlandığım başka bir çeviri olmadığını üzülerek söylemeliyim. Anlamsız, eksik cümleler ve anlatım bozuklukları da cabası.
Kitap 208 sayfa ve beş bölümden oluşuyor. Anladığım kadarıyla ilk bölümde yazar şunu ifade etmek istemiş. "Bak canım, sen yirmi dört saatinin üçte birini entelektüel olmaya harcıyorsun ancak hiçbir halt etmiyorsun. Her şeyi öğreneyim derken aslında hiçbir şey öğrenmiyorsun. Bir şey hakkında her şeyi bilmeye çabalamak yerine her şey hakkında bir şeye odaklanıyorsun."
Çoğu yerde eleştirmekle kalıp, öneri sunamıyor. "Evet. Ama nasıl?" sorusunun cevabını bulabilmek adına kitabın son sayfasına kadar büyük bir dikkat ve titizlikle okudum ama cevabı hakkında pek tatmin olmuş sayılmam.
Yazarımız kendi tezini öne sürmeden evvel bir fikre karşı argüman üretiyor daha sonra da o fikri çürüttüğünü iddia ediyor. Tezinin sağlam olması için kendi fikrini bertaraf etmesi gerekiyor ama birçok yerde antitez daha başarılı görünüyor. Örneğin, karakter değişir, insan yedisinde ne ise yetmişinde de o değildir demek istiyor ama kitapta yer verdiği Kant ve Schopenhaur'un "Karakter değiştirilebilir olsaydı insan gençlerden çok yaşlılarda daha fazla erdem bulurdu." antitezlerine karşı kendi tezi havada kalıyor.
Dönemin şartlarına göre anlaşılabilir olsa da kadınlardan nefret ettiğini düşündürecek kadar aşağılayıcı üslubu beni rahatsız etti. Böyle düşünmemin kadın olmamla ilgisi yok çünkü bir erkek olsaydım da rahatsız olacağıma eminim. İradesi zayıf biri olmamama rağmen iradesiz insanlara karşı kullanılan üsluptan da hoşlandığımı söyleyemeyeceğim.
"Evet doğru söylüyor, böyle yapmak lazım" dediğim kısımlar bir elin parmaklarını geçemeyecek kadar azdı. Fikirlerin büyük çoğunluğu bildiğimiz şeyler, uygulama noktasında da bu kitabın motive edici bir yanını bulamadım.
Yani ki, kitabın sonunda Ali Fuat Başgil'in dediği gibi "Ah bu kitap on sekiz yirmi yaşlarımdayken elime geçmeliydi" falan demedim. Başgil'in Gençlerle Başbaşa eseri bana göre bu konu hakkında okunabilecek çok daha iyi bir yapıt.
Hülasa, bu kitap beni kesinlikle tedavi eder, tedx konuşmaları kadar motive eder gibi bir yaklaşımınız varsa aman ha benden söylemesi! İlle de okuyacağım diyorsanız da muhakkak başka bir çevirisinden okumalısınız.
OKUYACAKLARIMA EKLE
200 syf.
·
7 günde
·
Puan vermedi
Jules Payot: "Yüzyılımızda hedefimizi dış dünyayı keşfe ayırdık. Bu keşifler şehvet ve arzularımızın kabarmasına ve sonuç olarak da daha fazla endişeye, sarsıntıya ve üzüntüye neden oldu. Çünkü dış dünyayı keşfederken iç dünyamızdan olduk. Asıl önemli olan mutluluk kaynağımız zihni mutlulukları bir kenara bıraktık." diyor.
Kendisi, her insanın mutlaka iradesini terbiye etmesi gerektiğini, gerçek mutluluğun ve hürlüğün arzularımızın esiri olmaktan kurtulmamızda ve mutluluğumuz ve zihinsel gelişimimiz için irade terbiyesinin şart olduğunu dile getiriyor. Üstelik devletin bize bu konuda yardımcı olmasını, karakterimizin daha tam anlamıyla yerleşmediği ilkokul ve ortaokul müfredatlarında bunun ders olarak bize verilmesi gerektiğini vurguluyor.
Onun için büyük adam olmanın çok kolay olduğunu, bunun sadece az da olsa düzenli bir çalışma ve mutlak bir sebat gerektirdiğini telkin ediyor.
İrademizin terbiye edilmesi gereken konuları genellikle şehvet ve tembellik olarak ele almış. Birbirinden güzel tavsiyelerde bulunuyor; arkadaş çevresinin öneminden, dış uyaranlardan, iç uyaranlardan, düşünceler üzerinde tahakküm kurmanın öneminden, yemek ve sporun (sağlıklı yaşam) ciddiyetinden bahsediyor. Yaşadığımız anın sadece bu andan ibaret olmadığını içinde bulunduğumuz durumun bir sonrası olduğunu kendimize unutturmamız gerektiğini söylüyor.
Yazar eser boyunca amaçsız yaşamamamız gerektiğini, yaşımız ilerleyince geride bir şey bırakmadığımızı görünce hüzünleneceğimizi söylüyor lâkin önemli olan insanlara ayna olacak kâmil bir insan olmak mıdır yoksa ölünce ardımızda bir eser bırakmak mıdır? Tabi gayri müslim ne bilsin insanı kâmil olmanın önemini, âlâyı illiyin'e yükselmenin değerini... Galiba o yüzden somut bir sonuca dayanarak okuyucusunu irade terbiyesine ikna etmeye çalışıyor ki kendisi de bu konuda oldukça haklı lâkin bizim inancımıza göre yetersiz. Yetersiz çünkü yalnızca bu öneriler bize dünya hayatımız için işe yarayacak, yalnızca tek kazancımız insanlar tarafından saygınlık görmek olacak. Ahiret hayatı ve orada yaşayacağımız rezillik hesaba katılmamış haliyle...(Fakat siz bu durumu lehinize çevirebilir, söylenilen önerileri ebedi saadetinize uyarlayabilirsiniz. Örnek olsun diye paylaştığım alıntılardaki yorumlara göz atabilirsiniz.)
Üstelik aklımı kurcalayan bir şey var. Bu kadar tavsiyenin içinden duygularımıza hükmedemediğimizi, bir duygu cereyan ettiğinde iç dünyamızı alt üst ettiğini, bu duruma müdahale edemeyeceğimizi ve müdahalemizin yalnızca duygu- hareket- düşünce üçlüsünün ilişkisini mantıklı bir şekilde yöneterek dışa vurumlarımızda kendimize ancak böyle hakim olabileceğimizi söylüyor.
Acaba diyorum bu kitabı bizim alimlerimiz ele alsaydı nasıl bir sonuca varırlardı, onlar ne gibi şeylerden bahseder ve nasıl bir yol izlerlerdi?
Her şeye rağmen kıymetli önerileri için bay Payot'a teşekkür ediyorum, toprağının bol olmasını diliyorum. İstifadeli okumalar...
OKUYACAKLARIMA EKLE
Nobel Ödüllü kitaplar %40'a varan indirimlerle destekdukkan.com'da...
destekdukkan.com/magaza/kategori/nob...
200 syf.
·
157 günde
·
Puan vermedi
İrade Terbiyesi
İrade iç dünyamızda verdiğimiz mücadelenin neticesi. Her neticenin bidâyeti cüz-i, nihayeti küllî iradedir. Başarının kıymeti ise iradenin teslimiyetle birlikte olmasıdır. İradesiz teslimiyet yetersiz, teslimiyetsiz irade ise mânadan yoksun bir başarıdır.
.
✏"İrade duygusal bir güçtür."
Musa peygamberi yeni doğan erkek bebeklerin katledildiği bir dönemde en savunmasız haliyle Nil'e bırakan annesinin iradesi Kuran'daki en güçlü irade örneklerinden bir tanesidir.
Peki Musa(as)nın annesinin iradesini güçlü kılan hangi duyguya karşı gösterdiği teslimiyetin sonucuydu?
.
✏"Başarıyı getirecek bir hareketin içinde mutlaka derin düşünce de bulunur."
Kuran birçok ayette akletmeye vurgu yapar. Akletmek diğer bir ifadeyle tefekkür, keşfetme sürecidir. Bu sürecin sonunda ulaşılan muvaffakiyet tefekkürün tatlı bir meyvesidir.
.
✏"Akıl boş kaldığında hayaller işlemeye başlar ve dürtüler yerleşir."
Akıl boş kaldığında işlenen hayaller ve dürtüler kimi zaman gönül darlığına sebebiyet verir.
"Bir işi bitirdiğinde diğerine koyul!" ayetinin inşirah suresindeki yeri mânidar değil midir?
.
İrade Terbiyesini öğrencilik yıllarımda okumayı isterdim. Kitap tekrarlara düşmüş ama beni rahatsız etmedi. Kitabın da ara ara tekrar edilmesinde fayda görüyorum.
Ali Fuat Başgil'in "okudukça içimde tahassür ve nedametle karışık müphem bir acı duymaya başladım" cümlesine gönülden iştirak ediyor, İrade Terbiyesi için "kaderimi tayin eden bir başka kitap" diyen Cemil Meriç ile birlikte Ali Fuat Başgil'i de bu vesileyle rahmetle anmış bulunuyorum.
OKUYACAKLARIMA EKLE
200 syf.
·
10 günde
·
Beğendi
·
10/10 puan
Tembellik: Hepimizin Ortak Problemi.
gencmuslumanlar.com/irade-terbiyesi-jul...
Bu kitap Genç Müslümanlar sayfasından gelen bildirimle karşıma çıktı. İsmini gördüğüm anda almam
gerektiğini biliyordum. Ben de günümüzdeki çoğu insan gibi zaman yönetiminde zorlanan kurduğu düzeni sürdürebilmekte sıkıntı yaşayan biriydim. Maruz kaldığım caydırıcı etkenlere karşı savunmasızdım. Telefonuma, bilgisayarıma, arkadaşlarıma, uykuya yenik düşüyordum. Tüm bunların çözümünün ise irademi kuvvetlendirmekten geçtiğini biliyordum ancak devamlılık konusunda sıkıntı yaşıyordum. Bu süreksizlik de benim özellikle okul hayatımda inişli-çıkışlı (daha çok inişli) bir başarı çizgisine sahip olmama sebep oluyordu. Sadece eğitim hayatım değil günlük hayatımın da bir parçası haline gelmişti düzensizlik. Buna bir "dur!"demeliydim. Yaşayacak bir hayatımız var, bunu değerli ve eksikliği fark edilecek kadar iyi kılmak Müslüman olarak bizim görevimizdi. İşte hayatımı bambaşka bir yöne çevirdi, dediğim tecrübeleri de tam da bu dönemde yaşadım, iyi ki de yaşadım.
Hayatımın başarısızlık anlamında "en dibi gördüm.." dediğim bir döneminde irademle ilgili, kendimle ilgili birçok şeyi keşfettiğimi fark ettim. Bu dönem beni, çoğu bu kitapta da bahsedilen konularda eğitmişti. Kitapta rastladığım bu cümle aynı sebepten, yüzümde bir tebessüme neden oldu:
"Hayatta mutlak başarı her zaman söz konusu değilse de mücadelenin sonunda kalbin rahatlaması başarı adına kâfidir."
#51635917
Elde ettiğim başarısızlıklardan çok, kalbimin bu şekilde rahatlamasını ne denli özlediğimi ancak bu hissi yeniden yaşadığımda anlayabildim. Kendime yaptığım en büyük kötülük sanırım emek vermeyi bırakarak kendimi mahrum ettiğim bu huzurdu.
"Psikolojide basit bir kuram der ki; aşırıya kaçılmadığı takdirde tüm çalışmalar mutluluk verir." #52133737
Tembellikte zirve yaptığım dönemlerde, etrafımda gördüğüm çalışkan insanların hayattan keyif almadıklarını düşünürdüm. "Bu kadar çalışmanın manası var mı gerçekten? diye alaya alırdım kendimce onları. Asıl alaya alınması gereken benim "yapmadıklarım "iken. Bunu acı bir yoldan öğrenmiş olsam da yazarın da dediği gibi:
"Yaşadığımı hissediyorum diye tabir edilen duyguyu sadece çalışmayı alışkanlık haline getirerek elde edebiliriz. Bu ise çalışma isteğini dörde katlar ve tembel bundan haberdar değildir."
Gerçekten de habersizdim daha doğrusu unutmuştum, unutturulmuştum. Kitapta üstüne basa basa bahsedilen bir nokta da üniversite ortamının bir genç için ne kadar tehlikeli olabileceğiydi. Üniversiteye "özgür" (!) olma arzusuyla gelen gençlere kısa bir uyarıda bulunmak isterim. Eğlence, arkadaşlar, gece gezmeleri, size ne yapmanız gerektiğini söyleyen ebeveynlerin olmayışı, kendi kararlarınızı verebiliyor oluşunuz... Bunları doğru yönlendiremez ve kontrol edemezseniz, söylemeliyim ki sizi üniversitede bekleyen tek şey zihinsel, duygusal, fiziksel olarak bir yıkımdır. Hemen olmaz ama zamanla, tükendiğinizi hissedeceksiniz:
"Tekrar tekrar söylemekten gocunmadan parayı, zamanı aptalca harcadığımızı ve ardından da zihnin boşuna yorulduğunu bilelim. Kaçırdığımız gerçek zevkleri, gezebileceğimiz müzeleri, okuduğumuzda bize muhteşem fikirler katacak kitapları düşünelim; zekice sohbetleri, arkadaşlarla güzelim yürüyüşleri unutmayalım. Zevk-ü sefayı takip edene düşense mutsuzluk, mutsuzlukların da en acısı olsa gerek..." #51636545
Çevremdeki insanlar çoğunlukla bana -yeni bana- "bu kadar çalışmaya gerek yok, son iki hafta çalışsan aynı notu alırsın zaten" şeklinde eleştirilerde bulunuyor. Ya da sadece ders çalışmak değil, aslında meslek hayatınız dışında bir alana yöneldiğinizde, herhangi bir konuda kendinizi geliştirmeye çalıştığınızda, daha iyi olmak istediğinizde çevrenizden bu türden tepkiler alıyorsunuz, "Ne gerek var ki bu kadar okumaya? Ne gerek var o dili öğrenmeye, o kursa gitmeye? Bu sana nerede lazım olacak?" gibi sorular yöneltiyorlar. Haksız da sayılmazlar... Bir zamanlar biz de sevmediğimiz derslerin hocalarına "Hocam biz şimdi bunu niye öğreniyoruz, nerede kullanıcaz? İntegral iyi hoş da neye yarıyor?" diye sormuyor muyduk? Bilginin değerini onu günlük yaşamda kullanıp kullanamadığımıza göre belirliyorduk ya da doğrudan bir çıkar bekliyorduk öğrendiğimiz her şeyden. Öğrenme işini tamamladığımızda da (!) boş işlerimize koşuyorduk: Molalar.
Kitapta değinilen bir diğer nokta da mola verme usulü. Zihnimizi nasıl dinlendiririz? Zihin ancak başka bir işle meşgul olursa tam anlamıyla dinlenebilir. Ama ben bunu bu kitaptan öğrenmedim. İnşirâh suresinin 7. ayetinin meâlini bilen kişilere de yeni bir yöntem gibi gelmeyecektir:
"Şu halde, bir zorluğu aştığında yılma, başka bir işe giriş!"
Bu yöntem, kullarını kullarından daha iyi tanıyan Er-Rahman ile Kur'an aracılığıyla yıllaar yıllaaar evvel bildirilmiştir. Tabi biz Kur'an'ın Müslümanın günlük hayatını düzenliyor olduğu gerçeğini bir türlü idrak edemeyip anlamadan okuyup yaşamaya devam etsek de... (Ölülerin arkasından okumaya devam.)
Bir işi yaparken ve bitirdikten sonraki tavrımız:
"Sen işi yor, iş seni değil. Her zorluğun beraberindeki kolaylığı gör ve tatil değil tebdil (değiştirme) yaparak bir başka işle dinlen." tavrı olmalıdır. (Mustafa İslamoğlu)
Aynı insanların yaşça daha küçük versiyonları okul hayatlarının başındayken faydalı çabayı hor görmeyi bir sonraki aşamaya taşıyıp bu çabayı gösteren insanlara "inek" lakabını takmışlardır. Buradan eski ben'e ve bu lakabı kullanmayı adet haline getirmiş öğrenci arkadaşlara sesleniyorum: Aklı kullanmak inek veya herhangi bir canlıya emredilmemiştir, İNSAN DIŞINDA.
"Şüphesiz, yeryüzünde yürüyen canlıların Allah katında en kötüsü, akıllarını kullanmayan (gerçeği görmeyen) sağırlar, dilsizlerdir."
(Enfâl,22)
"Dünya hayatı oyun ve eğlenceden ibarettir. Şüphesiz ahiret yurdu korkup sakınanlar için daha hayırlıdır. Akletmez misiniz? (En'âm,32)
Günlük kullanımda yaygın olan, sıradanlaşmış, dizilerde espri mahiyetinde geçen, ilkokula giden çocukların diline anında yerleşebilen bu sıfata (!) bir de bu bilinçle yaklaşırsak bir şeyler değişir diye düşünüyorum.
Bu türden insanların bir diğer özelliği de kendi yaptıklarının yani "boş yapmanın" "hayatı yaşamanın (!)" aslında normal olan olduğuna kendilerini inandırmış olmalarıdır. Kendilerinden o kadar emin konuşurlar ki bazen siz şüpheye düşersiniz, "Acaba hayatımı yaşamıyor muyum?" dersiniz. Yaptığınız işe duyduğunuz motivasyonunuz eksilir. Bununla nasıl başa çıkabileceğimi çözememiştim ki kitapta bizi geriye çekmeye çalışan, çabamızı kendilerince değersiz göstermeye çalışan böyle insanlara karşı tutumumuzun nasıl olması gerektiğini anlatan o cümleye rast geldim:
"Onlarla konuşurken ruh sağlığı doktorunun aklı yerinde olmayan hastasını dinlediği zaman söylenene çok fazla inanmaması gibi dinlemelidir."
İlber Ortaylı'nın Bir Ömür Nasıl Yaşanır? kitabını okuyup da "Bu ömür cidden nasıl yaşanıyor? Yolu yöntemi yok mu?" gibi soruları siz de sorduysanız bu kitabı okuduğunuzda cevapları muhtemelen bulabileceksiniz. Hem zihinsel hem duygusal hem fiziksel olarak dürtülerimize, arzularımıza, tembel olma eğilimimize nasıl karşı koyabileceğimiz ayrıntılı bir şekilde anlatılmış. Özellikle sınava hazırlanan,üniversiteye gitmeye hazırlanan ve hal-i hazırda üniversitede okuyan arkadaşların bu kitaba göz atmasını sevgiyle tavsiye ediyorum.
Bu dönemlerde insanın kendini eğitmesi, disiplin kazanması, edindiği yetenekler, biriktirdiği anılar ömrüne yansıyacaktır:
"Yirmili yaşlarda yapılan bu seyahatlerin ilerleyen yaşlarda, sıkıntılı günlerde ne denli güzel hatıralar olarak canlanacağını bilmekte fayda var. Kaçırdıklarımızın arasına paha biçilmez, satın alınamayan güzel sanatları, seyahati vs. uzun kış gecelerinin gerçek hayat dostları olan kitapları, heykelleri, tabloları da ekleyelim." #51636766
Kitapla ilgili, hayatla ilgili söylenebilecek daha çok söz var. Ben kitaptan çok beğendiğim bir alıntı ile yazımı burada noktalıyorum:
"Yüzyılımızda hedefimizi dış dünyayı keşfe ayırdık. Bu keşifler şehvet ve arzularımızın kabarmasına ve sonuç olarak da daha fazla endişeye, sarsıntıya ve üzüntüye sebep oldu. Çünkü dış dünyayı keşfederken iç dünyamızdan olduk. Asıl önemli olan mutluluk kaynağımız zihnî mutlulukları bir kenara bıraktık."
Bizlerin, fiziken, kalben ve zihnen mutlu olan insanlardan olabilmemiz duasıyla...
Selametle.
OKUYACAKLARIMA EKLE
200 syf.
·
1 günde
·
Puan vermedi
Kitabın kapağına bakıldığında aslında her ne kadar ahlak üzerine yazılmış bir kitap olarak düşünülse de aslında kişisel gelişim üzerine bir kitap olmuş.İrade Terbiyesi;
İrede iç dünyamızda verdiğimiz mücadelenin neticesi. Her neticenin bidâyeti cüz-i, nihayeti küllî iradedir. Başarının kıymeti ise iradenin teslimiyetle birlikte olmasıdır. İradesiz teslimiyet yetersiz, teslimiyetsiz irade ise mânadan yoksun bir başarıdır."İrade duygusal bir güçtür."Fransız yazar Payot, bu kitabında genel olarak üniversite gençliğine seslenmekte iradenin terbiye edilebileceğini, tembellik ve bahanelerin arkasına sığınmamak gerektiğini bazı önyargıları kırarak anlatıyor.Kısacası kitabı kişisel gelişim kitabı olarak adlandırabiliriz.Herkese iyi okumalar:)
OKUYACAKLARIMA EKLE