Gençlikte insanın içi bomboş olduğundan içine ne düșse büyük gürültü çıkarıyor elbet. Her șeyin iyi ya da kötü aksi pek büyük oluyor. Zaman geçince halbuki en güzel, en yüksek seylere bile bir
yerin kalmadığı, her türlü etkilenmenin vaktiyle tüketildiği ve şimdiden sonra olacak olanın ve biçimlendirecek olanın
bu vaktiyle dolanlar olduğu anlaşılıyor.