Hayâsız bireylerin kriz dışı zamanlarda süratle örgütlenip büyüttüğü dev anaların dişleri arasında öğütülen hayâ sahibi yüz binler varken, devleti yönetsin diye seçilen muktedirlerin içerisinde de haya sahibi bulunmuyorsa içinde habire tepişip durduğumuz bir Küşteri Meydanı değilse nedir? Hangimiz Karagöz, hangimiz Hacivat, hangimiz Tuzsuz Deli Bekir, hangimiz Çelebi? Arkamızdan vuran ışık, şeffaf olduğumuz için bizi görünür kılıyor işte. Bizleri hep aynı "hayâli" seslendiriyor. Büyük milletsin diyor, tarihin başarılarla dolu diyor. Fatihlerin kanındansın, ataların yedi düvele hükmetti diyor. O dört harfli sözcüğün içerisine bin türlü erdem doldurup sen busun diyor da neden şimdi o Türk ortada yok? Varsa sesi neden kısık? Meydandaki fon değişiyor, başka muktedirler geliyor, bugünün Karagözleri, yarının Hacivatları oluyor. Çelebilerin ağzı bozuluyor, deliliği tutuyor da Tuzsuz kabadayılar oluyor. Kâhi Beberuhi, kâhi Çengi oluyoruz, iplerimiz de bizi oynatan çubuklar da ekseriyetle kukla olduğumuzu gösteriyor.
Sayfa 11 - Tamer SağcanKitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.