Rüzgâr Bizi Götürecek Düşünüyorum da insanlığın doğuşundan günümüze dek nedir bu kadınların çektikleri.. Farklı zaman dilimleri, farklı kadınlar fakat çekilen acı ortak, suçları ise sadece, "Kadın olarak dünyaya gelmek". İşte onlardan birisi de İran'lı şair "

Furuğ Ferruhzad". O'nun kendini ifade edebildiği ve belkide susturulmuş sesini Dünya'ya duyurmaya çalıştığı tek dostu 'Kağıt ve Kalemiydi.' Yaşarken ruhu öldürülen ve duyguları katledilen birçok kadının sesi oldu. "Karmaşık bir ruhum ben." Karmaşık ruhunun sarmaşıklarıydı şiirleri, dünyanın her tarafına uzandı. Şimdi herkes onu tanıyor, yaşadıklarına, hissettiklerine ortak oluyor. "Ve bu benim yalnız bir kadın" 1934 doğumlu

Furuğ Ferruhzad, İran'da Şah'ın hüküm sürdüğü zamanlarda doğdu. Kadınların neredeyse hiçbir haklarının olmadığı, erkeklerin kölesi sayıldığı bir dönemde yaşadı. Evlere hapis dünyadan izole bir yaşam ve sanırım en önemlisi de kalpleri kafeste; "Kadınların hissetmesi yasak!" İşte böylesine sessizliğin ve hissizliğin içinden çıkıp kadınların da duygularını yaşamaya, nefes almaya, sevmeye ve sevilmeye ihtiyaçlarının olduğunu haykırdı. "Dillere düşüşüm, işe yaramaz temiz kalplilikten ağır yalnızlığım, gönül verdiğimden" Çok iftiralara, ihanetlere maruz kalan

Furuğ Ferruhzad bunu sık sık şiirlerinde dile getirir: İffetsiz damgası yiyen bendim haksız kınamalara gülüp geçen bendim kendi varlığımın sesi olmaya yeltendim gel gör ki 𝐊𝐀𝐃𝐈𝐍'dım Yine İran'lı şair

Ömer Hayyam'ın şiirlerinden etkilendiğini de bazı şiirlerin de görmekteyiz. Kendisine ve bütün kadınlara hayatı zindan eden bu kendine müslüman diyen insanların Allah'ın adıyla kendini kandıran ve sadece kendi çıkarlarına hizmet eden riyakârlar olduğunu vurgulamıştır: Günahla kararmış bir alın yeğdir namaz kılar görünüp riyakârlık eden alından Allah'ın adını anmamak yeğdir âlemi kandırmak için Allah Allah diye mırıldanmaktan. Bunun yanında isyanı o raddeye çıkmıştır ki bu Müslüman görünümlülerin gideceği Cennete bile gitmek istemeyerek bu kadar acıdan sonra artık ateşin bile onun yakamayacığını söylerek Cehenneme gitmek istiyor: Cennet, hûriler, âb-ı kevser senin olsun cehennem ateşinin dibinde bir ev ver bana Beni ve ruhumu kavuran acıyı iyisi mi düşünme sen acıdan yakınmam alevden yanmam ben Bunun yanında yaşadığı karmaşık ilişkilerle de çok tartışıldığını söylemem gerekir. Şiirlerinde farklı kişilere duyduğu yakınlığa dair de birçok izdüşüm görülüyor. Aslında gördüğüm kadarıyla farklı kişilerde aradığı sadece "Gerçek Bir Aşk", fakat yaşadığı ilişkiler hep kısa süreli hazlardan ibaret kalmış. "Âh, şehvetle doluydum ben, ölmek şehvetiyle" 1967 yılına da ise "

Furuğ Ferruhzad" 32 yaşında, rüzgâr gibi geçip gitti bu dünya dan. Henüz hayatının baharında demek isterdim ama belki de hiç baharı olmadı onun hep sonbahar ve kış görmüştü. "Üşüyorum ❆ üşüyorum ve sanki bir daha hiç ısınmayacağım" "Güz gibi olsaydım keşke... keşke güz gibi suskun ve hüzün verici olsaydım" Mevsimlerden güz olmak istemişti. Bir sonbahar yaprağı gibi döküldü, insanlığın kurumuş dallarından. Rüzgâr alıp götürdü onu bu Dünya'dan.. "ve o kadar ölüyüm ki ölümden başka hiçbir şey kanıtlayamaz varlığımı" ༄

Furuğ Ferruhzad (1934 - ∞) ⚘

Rüzgâr Bizi GötürecekFuruğ Ferruhzad · Yapı Kredi Yayınları · 20231,635 okunma

·

367 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.