Nitelikli bir okuyucu olup, ilk gençliğimdeki o heyecanı kaybettiğimden beri çok az roman okuyorum. Ama kitap seçme konusunda iyi olmaya başladığımdan beri de okuduğum her kitap altın değerinde. Okunacak daha nice kitaplar, yazılacak daha nice satırlar var.
Agota Kristof yıllardır gözümün önünde durmasına rağmen nasıl olup da okumamışım. 70 sayfalık bir romanla can evimden vurdu beni. Kitabın kapağını kapatmanın üzerinden saatler geçti. Çıktım koştum, koşarken kitabı zihnimde yaşadım ve canlandırdım. Bir ara soluklanmak için durdum ve denize karşı bir banka oturdum. Lise yıllarım, üniversite öğrenciliğim ve iş hayatına atıldığım ilk günden bu güne tüm yaşadıklarımı düşündüm.
Jack London'ın Martin Eden'i, John Steinback'in Sardalye Sokağı serisi, Michel Zevaco'nun Pardaillan serisi, Charles Bukowski'nin Ekmek Arası, Panait İstrati'nin Arkadaş ve Sokak kızı kitapları, Amin Maalouf'un Tanios Kayası... Daha içime işleyen birçok kitabı sayabilirim. Bugün bir yenisi daha eklendi. Saydığım tüm bu kitaplar benim karakterimi, düşünce dünyamı ve yazdıklarımı şekillendiren eserlerdi. Hayatımın belli dönemlerinde bana eşik atlatan, düşüncelerimi berraklaştıran ve mücadele gücü aşılayan kitaplardı. Agota Kristof bana ne yazmam gerektiğini bir kez daha hatırlattı. Pes etmemeyi, umut etmeyi ve her şeye rağmen yeni bir başlangıç yapabilmeyi...
Tobias Horvath karakteri isimsiz bir ülkede doğdu. Zor bir çocukluk yaşadı, ilk gördüğün kıza aşık oldu, onu hiç unutmadı. Bilmediği bir ülkeye göç etti, ismini değiştirdi. Tobias nefret ettiği işine, katlanamadığı hayata ve sevemediği kadına tutundu. Daha doğrusu yaşama tutundu. Ah ne mükemmel bir hikaye, ne mükemmel bir son...
