Trenle yolculuğun sonsuz hüznü, ezbere bilinen o hüzün, uçurumun ya da elektrik tellerinin bir görünüp bir kaybolan çizgisi, pencerede birdenbire beliriveriyor bir ağaç, bir telgraf direği, bir kulübe, manzaranın hızla geriye doğru kayışı, durmaksızın gerileyişi... Derken bir baca, bir tepe ufukta görünüverir... uzun bir dönemeçte, hiçliğin içine gömülür.
Sayfa 18 - Remzi KitabeviKitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.