Ruhum oldukça hızlı bir şekilde aydınlanıyordu. Sonra başıma gelenlerin hesabını yaptım. Sol göğsümde bir endişe yer etti. Sonsuza kadar kaybettiğim sevgilimin siyah ve parlak saç telinden yapılmış matkapla endişe oraya battı, üşüştü, içeriye doğru uzadı ve her yöne doğru delip geçti beni. O vakit uyuyamadım. İmkânsızdı. Baltalanmış mutluluğun aşın ağrısından dolayı acı çekiyordum. Bahsi geçen işlenmiş ışıltıların artık düzeltilemez sağlam kederinden, ruhumun en derin parantezlerinden çıkarak, tıpkı bana esrarengiz bir ironiyle, “ne sabah ama, evet, neden olmasın, yeniden işte, ne iyi” diyen kurtçuklar baş gösteriyorlardı.
Sayfa 69 - 1. Baskı: Haziran 2019 - Ketebe Yayınları
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.