Mutfağın durmaya , düşünmeye , ağlamaya , sızlanmaya vakti yoktu . İnsanoğlu eninde sonunda onun kollarına gelecekti . Yardımını dilenecek , suyunda yüzünü yıkayacaktı. O zaman mutfağın hazır olması gerekiyordu , sapasağlam beklemesi ve bir dilim ekmek verebilmesi . Mutfak ana kucağıydı, sevgilinin elleri ve dünyanın merkezi.
Sayfa 130Kitabı okudu
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.