Faust, Goethe'nin kağıt ve mürekkep şeklinde yaşattığı bir organizma olmuş bence. 60 yılda oluşan-yaşayan bir organizma. Kitabı yaşayan bir organizmaya, gizliden gizliye de insana benzettiğime göre tespitimi de yapmaya hak kazanmış bulunuyorum;
Evet, yaşayan bir insan kadar sıkıcı bu kitap :)
Kitabın başlarında, gösterime sunulacak tiyatro oyunu üzerinden, sanatın niteliği ve amacıyla ilgili yapılan tartışmalar ilgimi çekti önce, sonrasında şeytan ile bilge teması da sürükledi beni ancak heyecanım gittikçe azaldı.
Ve ikinci bölüm; açıkça söylemek gerekirse kitabın ikinci bölümü benim için alt yazısız izlediğim bir Hint filmi gibiydi :) Ara ara devlet, ekonomi, din, aşk gibi temalar işlense de bunları bölümün bütünlüğünden koparak, cümlelerin tek başına ifade ettikleri anlamlardan çıkardım sadece. Çünkü ikinci bölüm tam bir karakter cümbüşü; Hristiyanlıkla ilgili çeşitli efsanevi karakterler, yunan ve diğer avrupa mitlerine ilişkin karakterler tam olarak ne yaptıklarını anlayamadığım bir şekilde konuşup durdular. Bense ancak konuştuklarından tek tük cımbızlayarak bir şeyler çıkarmaya çalıştım...
İyi ki Goethe'nin okuduğum ilk eseri bu olmamış, yoksa kendisi hakkında hiç de hak etmeyeceği fikirler edinebilirdim :)
Not: Eğer sen kimsin ki Faust'u eleştiriyorsun falan diyen varsa kitabı okuyup kapsamlı bir incelemesini yapmasını rica edeceğim. Zira sitede okuduğum incelemeler yalnızca kitabın birinci bölümüne ilişkin :)
