Hükümdarın egemenliğini tanrısal bir kaynağa dayandıran bu görüş tarzının Roma ve Bizansa geçtiğini söylemiştik. Hele Bizans'da bu anlayış, Roma dan da mutlak bir şekilde uygulanmıştır. Bizans’da imparator tanrısal bir kuvvete sahipti; parlak törenler ve sıkı teşrifat kuralları ile bu kuvvetini belirtiyordu51. İran anlayışının etkisi ile o yalnız ordunun başkomutanı, en yüksek yargıç ve tek kanun koyucu olmakla kalmayıp 52 ayni zamanda kilisenin ve müminlerin koruyucusuydu