Türküler söylerdik,
Aynı sesten, aynı yürekten, aynı telden.
Dağlara biz vermiştik morluğunu,
Henüz böyle yağmalanmamışken gençliğimiz.
Ne gün batımı ölümlerin üzüncüne,
Ne tan atışı doğumların sevincine.
Ey! Bir elinde ebeler koşturan doğa,
Bir elinde mezarcılar yaratan
Bu seslenişimiz yalnızca sana
Ölmesine ölüyoruz ya
Sevmesine seviyoruz ya seni
Bitmedi sürüyor o kavga
Ve sürecek
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek.
Saltanatlar, saraylar çöker
Bu kan susar bu zulüm biter
Leylaklarda güler,
Menekşelerde açılır üstümüzde
Bugünlerden geriye
Bir yarına gidenler kalır,
Bir de yarınlar için dövüşenler.
·
23 görüntüleme
her okuyuşta kanım ısınır ..tşk
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.