Şaşırtıcı ama gerçekten böyle; yakından tanıdığımız insanların duygularını daha çok yanlış anlayabiliyoruz. Çünkü “ben onu zaten tanıyorum” diye, dikkatimizin az bir kısmını yönlendiriyoruz ve belli “kısaltıcı, yargılayıcı, etiketleyici” yargılarımız devrede oluyor. O arada karşımızdaki insanın içinde fırtınalar koparken,biz aksiyonları tamamen bambaşka şekilde algılayabiliyor ve ya hiç algılayamıyoruz.
Acı ama gerçek; yakınlarımıza karşı körleşiyoruz. Üstelik gözümüzün çok fazla alıştığı, uzun süredir rutin bir birliktelik yaşadığımız yakınlarımıza daha beter yabancılaşıyoruz.