Bilgi fenomeninden başka var olanları, özne, yani şuur, nefs, ruh vasıflarının bulunup bulunmadığını aramadan önce şunu diyebiliriz ki, insanın kendisinde ve bilgi fenomeninde bu vasıfları kuşatan bir “aşkınlık”, gerek nesne, gerek özne vasıflarını içine alan aşkın bir dyade olmalıdır. Aksi halde insanın şuur ve bilme fiili açıklanamaz; boşlukta kalır.
Bu aşkın (transcendant) dyade sonsuz güçleri olan ve zıt vasıfları kendinde birleştiren, şuuru olduğu kadar nesneyi kuşatan üstün varlıktır.
Felsefe dili ile ifade ettiğimiz bu Aşkın Varlık artık bilme ve düşünme güçlerini aşar. Onunla ancak inanma gücü ile temasa gelebiliriz. Aşkın Varlık’a inanmaktan (inanç) başka hiçbir yolla nüfuz edilemez.
Gazalî’nin “kalp gözü”, Pascal’ın “kalp mantığı” ve “ince görüş”, Bergson’un “sezgi” dediği güçler inanmanın şeffaflaştırdığı, keskinleştirdiği yeni görüş yollarıdır.
Sayfa 154 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
·
171 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.