160 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Bazı kitaplar vardır vaktinden önce okumak nasip olmaz. Kitaba başlamadan önce neden ben bu kitabı ortaokulda veya lisede okumadım diye çok düşünmüştüm. Ancak o dönemde okusaydım hiç şüphesiz şu andaki duygu yoğunluğunu bulamayacaktım.
Türk Edebiyatı'nın, Anadolu'nun henüz isim verilmemiş kasabalarında görev yapan güçlü kadın öğretmen karakterlerini okumayı seviyorum. Bu sevgim mesleğimi seçmeme sebep olan 
Çalıkuşu Feride ile başladı, 
Refet ile devam etti, bugün Aliye 
Vurun Kahpeye ile iliğime kemiğime kadar ulaştı. Ondandır ki Aliye'yi okurken kemiklerim sızladı..
Üçünün de kaderleri aynıydı..."Bayrağımın dalgalandığı her yerde" diyerek yola çıkan; kır ve dağ çiçeklerini yeşertmeye, yol göstermeye, ışık olmaya yeminli bahçıvanlar...
Ancak bir yol ayrımında birinin kaderi diğer ikisinden ayrıldı. Feride de Aliye de göreve başladığı kasabada gerek kasabalının eğitim eksikliği gerek kendi güzelliği yüzünden meşakkatli bir yola sürüklendi. Ardından en zor yol ayrımı Aliye'ye kaldı.
"Toprağınız toprağım, eviniz evim; burası için, bu diyarın çocukları için bir ana, bir ışık olacağım ve hiçbir şeyden korkmayacağım; vallahi ve billahi!" Diyerek ettiği yeminin bedelini ödercesine, katli vacip olma pahasına; vatanın bütünlüğü, milletinin bağımsızlığı için sonsuza dek ismi önüne kahpe kelimesinin ekleneceğini de bilerek son vazifesini yerine getirdi. Kasabaya ilk adımını atarken ettiği yemini son nefesinde de tekrar ederek...
Kadın olmanın her dönemde zor olduğunu bir kez daha anladığım bir eser. Güçlü kadın karakterleri okumayı sevenler için tavsiyemdir.
"Aliye'nin bu yeminini yerine getirirken, yine tarihte milleti için ölen, ıstırap çeken kadınlar, öncesiz gözlerinde kutsal bir ışıkla, şahane dudaklarında asırların silemediği zafer tebessümüyle Aliye'ye bakıyorlardı."(Sayfa 151)
Milli mücadelenin, cephede bulunmasa da, en zorlu sınavını vererek şehit olmuş kadın kahramanlarına saygı ile...
·
519 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.