Yalnızlığın kökeninde yetersizlik, acı ve korku yatar. Tek başınalıkta bir deneyimler, düşünceler ve duygular çeşitliliği vardır. Yalnızlıkta, insan kendisiyle bir başınadır, oysa tek başınalıkta kendisiyle birliktedir. Kişi ancak topluluğu terk ederek ve tek başınalığı arayarak "daha yüksek kendi" yi keşfedebilir. #Nietzsche'ye göre düşünürün ahbaplığa ihtiyacı yoktur başkalarıyla etkileşim zaman zaman iyi olabilir ama sonradan tek başınalığı içtenlikle kucaklamak üzere... Öte yandan Nietzche, tek başınalıkta gerçek bir karakter geliştirme olanağı bulunduğunu düşünmektedir. #Heidegger ' e göre, kendini tanıma tek başınalıktan geçer. "Tek başınalıkta insanların esas olana yaklaştıklarını" söyler. "Ancak tek başınalıkta kimsen o olabilirsin ve her hakiki felsefe esrarengiz tek başınalıkta meydana gelir." Tek başına kalma sıklığı ve bundan alınan haz bireyin kendinden ve durumundan zevk almasıyla güçlü bir biçimde bağlantılıdır. Tek başınalık korkusu başka insanlar için duyduğumuz sevgiden daha temeldir ve insan mutlu bir yaşam sürmeyi başaracaksa bu korkunun üstesinden gelmelidir. Tek başınalık başkalarının taleplerinden özgürlük sağlar ve kişiyi bir yaşam yolu seçmeye götürür. Bununla birlikte insanın yanında yoldaş olarak kitaplar bulunmalıdır. "Ve gerçekten de edebiyatsız bir başınalık sürgün, hapis ve işkencedir." "Kalabalıklar içinde, o insanlar gibi yaşıyorum, kendi düşündüğüm gibi degil; bir süre sonra, sanki beni kendimden sürgün etmek ve ruhumu benden çalmak istiyorlar gibi geliyor." #nietzsche

Yalnızlığın FelsefesiLars Svendsen · Redingot Kitap · 2021388 okunma

·

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.