Muz işçileri, Kolombiya denince akla hemen Marquez geliyor. Samudio'yu ben tanımıyordum ancak Marquez'le aynı edebiyat çevresinden geldiğini öğrenmiş oldum. Radarıma girdi elbette. Kitabı çıkar çıkmaz alıp okudum.
Öncelikle kitabımız Kolombiya'da muz işçileri ve asker arasında yaşanan olayları konu alıyor. İşçiler greve kalkışıyor, süreç ilerledikçe asker olayın içine çekiliyor ve orantısız bir güç uygulanıyor. Ana konu bu. Bunun dışında olayların yaşandığı bölgede kitaba adını veren bir büyük ev ve bu evde yaşayan bir aile var. Bu aileye kitabın ikinci yarısında odaklanıyoruz. Özellikle baba ve kız kardeş karakterleri burada önemli yer tutuyor. Yine erkek kardeş bölümü de etkileyiciydi. Bu aile, yaşanan toplumsal olay ve kendi içinde yaşadığı çalkantılarla tepetaklak bir durumda. Etraflarında yaşanan olayda taraflar çünkü. Bu da onları çok trajik biçimde etkiliyor.
Kitap son derece tempolu bir şekilde başlıyor ve ne yazık ki aileye odaklandığında inanılmaz bir hızla temposunu yitiriyor. Tarz tamamen değişip bu defa içe dönük bir üslûba evriliyor. Bu değişimi tempoyu da bu kadar hızlı yitirmeden sağlamış olsaydı çok daha iyi bir eser olabilirdi ancak yazarın ruhsal anlatımları da ilgi çekici ve başarılı.
Okunmaya değer, farklı bir kitaptı.
