Yoldan geçiyordu, durdu..
Bir bahçe vardı.. Donuk adımlarla,
adım adım bahçenin duvarına
yöneldi.. Donuk gözlerle çiçeklere
baktı, baktı.. Çiçekler sıcaktı..
Donmuş bir sesle bahçıvana sordu:
— Bu çiçekler kesilecek
mi? Bu çiçekler gidecek mi?
Bahçıvan dizlerini bahçeye
çöktü.. Yüzüne çiçekleri döndü.. Bir
ışık yanmıyordu, yandı, söndü.. Elleri
gözlerine baktı, gözleri ellerine
baktı.. Sözleri ellerini gördü.. Elleri
kördü.. Sönen ışık yandı.. Yanan ışık
söndü.. Dün yağmur yağacaktı, gün
döndü, yarın yağdı, bugün dindi..
Ağlayacaktı.. Kim anlayacaktı.
Özdemir Asaf/Yalnızlık Paylaşılmaz
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.