Bir Adam Girdi Şehre Koşarak
Tarık Tufan, çözdüğünü sandığı bütün sorunlarının, yazı yazmaya başlayınca aslında taptaze hâliyle karşısına çıktığını söyleyerek başlıyor kitabına.
Anna'ya insaf etmesini dileyerek devam ediyor. Tanrı belki bizimle de konuşur ümidiyle...
Kitabının adını Yasin sûresi 20. ayetten esinlenerek koymuş. Antakya'da yaşayan Habib-i Neccâr'ın, elçilere zarar gelmesin diye can havliyle şehre koşarak gelişini anlatıyor ve "Benim kahramanım o adam." diyor.
Her şeyin hızla akıp gittiği bir çağda yavaşlamayı başarabilmiş ve günlük hayatta karşılaştığımız öylesine basit olayları büyük bir farkındalıkla yazıya dökmüş.
Yeryüzüne inen mitolojik varlıkları, elindeki tespihle oturmuş yaşlı kadınları, pencerenin demir parmaklıkları ardında oturan engelli çocuğu, kapanan mağazayı bir de Tarık Tufan'ın bakışıyla okuyunca "vay be" diyorsunuz :)
Kudüs'ü, savaşı, çocukları, anneleri bu satırlar arasında kaybolarak okudukça bu sefer de ben Tarık Tufan'a "Benim kahramanım bu adam." dedim. Böylesi hemdert insanları tanımak, dünyada sıkışmış kalbimi genişletti ve nefesime nefes kattı. Okurken çok imrendim :) bu satırları keşke ben yazsaydım dedim :) O kadar kendimi buldum, o kadar kendime geri geldim. Teşekkürler Tarık Tufan! 
Tarık Tufan
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.