Ve sonra, Mathieu bir hareket yapmıştı, yapılmaması gereken tek hareketti bu... Bilerek yapmamıştı, kendiliğinden olmuştu. O tek hareketle aşk, sıradan ve can sıkıcı bir biçiminde Mathieu'nün gözünde şekillenivermişti. İviç, bundan böyle, "Beni seviyor," diye düşünecekti, "tıpkı ötekiler gibi," diyecekti kendi kendine; Mathieu, bundan böyle İviç'i sevecekti, bütün öteki kadınları sevdiği gibi.
Sayfa 97Kitabı okudu
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.