Nohut Oda, Melisa Kesmez’in okuduğum ilk öykü kitabı. Kitap fuarında gezerken ismi dikkatimi çekmiş, fiyatı da uygun olunca alıvermiştim. Dili ustalıkla kullanıyor yazar, bir o kadar da rahat. Her öyküde güvenli bir evde olmanın, bir eve ait olmanın, bir ailesi olmanın rahatlığı içinde hissettim. Kendini bir yere ait hissetmediği için gidenlerin yahut evden ayrılmak zorunda kalanların acısını yüreğinizde hissettiren öyküler. Öykü kişileri genellikle yaralı kişiler. Birbirinden bağımsız beş öyküden oluşuyor ancak her birinin hikayesi ayrı olsa da aynı tip insanların değişik versiyonları. Ev, aile, kendini bir yere ait hissedememe, bırakıp gitme ve geri dön(e)meme. Kitap bittiğinde aklımda "insan bir eve ait değilse, nereye aittir?" sorusu ve kaplumbağanın kabuğu . En çok da " Son Bir Çay" ve "Kız Kardeşim Handan" öykülerini sevdim. Beş öykünün de kahramanı beş ayrı kadın. gidenlerin ardından bakan ile giden, sorunlarıyla yüzleşen ile onlardan kaçan arasında kalmış beş ayrı insanın hüzünlü öyküleri. Öykü okumayı seven ve öyküyle sıcak bir tokalaşmak isteyen herkese ısrarla tavsiye ediyorum.

Nohut OdaMelisa Kesmez · Sel Yayıncılık · 20186,7bin okunma

·

177 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.