Bahname, mahbube ve civan...
Bu üç kelime, Osmanlı cinsellik edebiyatının en sık kullanılan terimleridir.
Arapça sözlüklerde "bah" kelimesinin "şehvet" ve "cinsel ilişki" anlamına geldiği yazılı.
Kelimenin sonuna Farsça'da "kitap" demek olan "name"yi eklemişler, "bahname" olmuş.
Türkçesi, "cinsel konulardan bahseden kitap".