“ masanın başına gidiyor, oturuyor ve çalışmanın ilk cümlesini yazıyorsun. İhtiyatlılıkla değil, kararlılıkla! dedim kendi kendime. Ama buna gücüm yoktu. Orada öylece duruyor ve nefes almaya bile çekiniyordum. Ben oturur oturmaz hemen bir engel çıkar, önceden tahmin edilemeyen bir olay, biri kapıyı çalar, komşunun biri bağırır, postacı imzamı ister. Sen oturmalısın öylece ve başlamalısın, düşünmeden, tıpkı uykudaymış gibi ilk cümleyi kağıda dökmelisin, vesaire.”
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.