“Kırk yıl cevap almasan benden, gene yaz…”
…
“Dünya dünya olalı kimselerin benim gibi sevdiğini ve sevebileceğini sanmıyorum. İnandığım en kesin gerçek bu canım.”
Dönem şairlerinin aşkı büyük olur ama Ahmed Arif’in Leyla Erbil’e duyduğu aşk bir başka; çok daha derin!
Aşkının karşılığını alamamış, Leyla Erbil onun aşkını dost olarak cevaplamış ancak ateşli mektuplar yazmasına da izin vermiştir. O’ da basmıştır mürekkebi kağıda ve bağrına,
Kölen olmak ne büyüklükmüş meğer! başın için, bir daha yaratılması imkânsız gözlerin için, bana bir mektup. Delinim. Ayrılık korkunç” (4 Ocak 1956
tarihli mektubundan)
“Leylam, Merhametsiz Ömrüm,
Suskun, uzanmış seni yaşıyorum. Hastalığım grafikte birdenbire yükseldi. Doktorsuz, eczanesiz, sıhhıyesiz, Allah’ın belası bir köydeyim…” (22 Mayıs 1954 Bismil)
“Leylacık,
Leylam, Kardeş Çocuk
…Kendine gel! Sen, üzüntüye, kahra layık veya müstehak değilsin. Yaşaman, asıl senin yaşaman lazım, hiçkimse yaşamayı senin kadar hak edemez. Anladın mı? Seni güzel eden, dost eden, dayanılmaz eden yine sen’sin. Bunu da öğren. Ve hiçbir kahraman, hiçbir aziz, hiçbir hergele sana azap veremez. Azabı, sen kendin icat ediyorsun. Beni de böyle berbat ediyorsun…” (6 Haziran 1954 Bismil)
Koca Anadolu şairinin mektuplarında sadece sevgilisine duyduğu aşk yoktur; tıpkı şiirlerinde olduğu gibi bu aşkın nezdinde yaşadığı coğrafyanın sıkıntılarını, sürgünlüğünü, yoksulluğunu, hapisliğini de dile getirir. Yetinmez; o dönemdeki aydınları, yazın ve yayın ortamını da eleştirir; hatta bazen yerden yere vurur.
Ahmed Arif, namuslu yürek işçisi; kötülüklere, çirkinliklere boyun eğmez; karakterinden ve dik duruşundan taviz vermez. Bedelini yoksullukla, işsizlikle, işkence ve mahpuslukla öder.
Leyla Erbil bu aşka karşılık vermemiş olsa da ondan gelen tüm mektupları saklamıştır.
5 Mayıs 1954 yılında Bismil’den yazılmış ve kitaptaki ilk mektubuyla bitirelim.
“Leyla, Zalım Leyla
Bu, benimki dördüncü. Oysaki senden bir tek mektup aldım. O belalı ve korkunç ilk mektubun, yani 4-1 ben mağlubum.”
Aşkta yenilgi, mağlubiyet aslında galibiyettir. Ahmed Arif galiptir…
#ahmedarif #leylaerbil #edebiyat 
Ahmed Arif
“ Sevilmek iyi edermiş insanları. Ben hiç mi sevilmedim?”
Leyla Erbil
Onca aşk mektubuna sevilmeye Leyla Erbil'in yazdığı.
Daha Nasıl sevilmeyi umuyordu ki ?
Arif’in Leyla’sı olmayı yaşamı boyunca becerememiş yada başaramamış kadınlara ayıp etmiş Leyla …
Ne Leylam oldu.
Nede Arif oldum.
Oysa ne çok isterdim ikisine kavuşmayı
işte aşk bu sevda olan ❤️🩹🫡
ne güzel sevmiş🌹
Herkesin bir Leylası vardır
Maviye
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgârda âsi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam, Bozuksam, Can benim,
düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...
Ahmed Arif
Tuhaf Bir Kadın kitabında Leyla Erbil’inde Ahmet Arif’i sevdiği anlaşılıyor. Sonraki süreçleri çok bilmiyorum ama o kitapta tek taraflı aşk gözükmüyordu.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.