Ah! Şayeste! O güzel günler, o parlak hayaller, o tatlı hatıralar… Şu kısacık müddette, şu birkaç gün içinde ömrüm gibi gözümün önünden geçip gittiğini seyrederken bu çırpınan gönlüm de onların arkasından gitmek istiyordu… O içinde büyüdüğüm evin bahçesindeki ağaçları bile özledim. Orada bir gül ağacı vardı, ayrıldıktan sonra anlıyorum, benim arkadaşımmış. O odalar, o çehreler, o köşeler bütün çocukluğumun, bahtiyarlığımın hatıratı imiş.
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.