Zehra bir giz kumkuması. Neyi sevip, neye sövdüğü, nereye göçüp, kimi tuttuğu hiç belli değil. Sözü sır, suskusu bela. Kork iki gözünü devirişinden. İnsanın sırtından bir ürperti halinde geçer Zehra. Aklından ya da yüreğinden bir fiske alanın vay haline. Sevdirir de kendini, sırnaşır kedi gibi.
Sayfa 42 - Bir Mahzen Dolusu ÇiçekKitabı okudu
·
113 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.